Outside The Law [Novel] 13. Bölüm (FİNAL)

Çeviren: Ari

Temmuz ayı boyunca Ping Şehri’nde iki sıcak konu vardı. Biri He Yonggui’nin cenazesiydi.

Luo Yu’nun “Bunu canlı çıkarsa konuşuruz.” sözü bir kehanete dönüştü.

Hayattayken He Yonggui tamamen gösterişle ilgiliydi. Ancak cenazesine katılanların sayısı sayılabilecek kadar azdı. Mallarının çoğu oğlunun adına devredilmişti. Kıymetli hazinelerini korumak için oğlunu iade kararnameleri olmayan bir ada ülkesine göndermişti.

He Yonggui bir zamanlar Luo Yu’yu devirmeye çalışacak kadar cesur ve hırslıydı. Sahte A.L ile bir misk kedisini veliaht için değiştirmek* ve Luo Yu’nun çok büyük kayıplara uğramasına neden olmak istemişti. Daha sonra kendisine ileri evre kanser teşhisi konduğunda oğlu için bir başarı yolu yaratmak istedi, böylece o olmadan bile Ping Şehri’nde kaygısız ve rahat bir hayat yaşayabilecekti. Ama sonuç olarak her iki çabası da başarısız oldu.

[Ç/N: İki kişinin kimliklerini gizlice değiştirmesi]

Hastane onun için iki kritik hastalık bildirimi yayınlamıştı, gece yarısı öldü. Sadık astlarından yalnızca biri kalmıştı. He Yonggui’nin önceden iyi anlaştığı herkese davetiyeler gönderdi, ancak cenaze alayı sırasında sadece büyük bir polis ekibi hazır bulunuyordu. Katılan tüm konukların kimliklerinin ayrıntılı bir kaydını tutmaktan sorumluydular. Kulelerin yükselişi ve düşüşü her zaman en derin iç çekişleri anımsatırdı.

Diğer çok konuşulan konu Huan An ve Zhen Ting’in gizemli ve kafa karıştırıcı ilişkisiydi.

Herkes He Yonggui iktidardan düşer düşmez kırılgan üçlü ilişkinin çökeceğine, Luo Yu ve Ruan Zheng’in birbirlerini sikeceklerine inanıyordu. Zhen Ting’in hiçbir kısıtlama belirtisi göstermeden cesur ve baskıcı olmaya devam etmesini kimse beklemiyordu. İnsanlar başlangıçta dramanın ortaya çıkmasını bekliyorlardı ancak çiçekler soluncaya kadar beklemelerine rağmen hiçbir şey olmadı.

Bununla ilgili olarak Zhen Ting’deki ikinci yetkili olan Bay Jiang’ın söyleyeceği bir şey vardı: Luo Yu’nun Ruan Zheng’i sikmesi ifadesi teknik olarak yanlış değildi. Sadece kimse onların kelimenin tam anlamıyla bunu yaptıklarını bilmiyordu.

Luo Yu’nun arkadaşı Shen Qiyin, geçtiğimiz günlerde ailesi tarafından alıkonulmuştu. Bir süre dağda kilitli kaldığı için Ping Şehri dedikodularından çok uzaktı. Şimdi geri döndüğüne göre parti sahnesine harika dönüşünü ilan etmesi gerekiyordu, bu yüzden insanlara onu her şeye davet etmelerini söyledi.

Luo Yu ile buluşmaya çalıştı ama Luo Yu reddedip bir ilişki yaşamakla meşgul olduğunu söyledi.

Shen Qiyin, U ülkesine son gittiklerinde Luo Yu’nun Su Jiawen’e karşı ne kadar koruyucu olduğunu düşündü ve onu ikna etmeye çalışmaktan vazgeçti.

Adanın havaalanının bombalanmasından bir gün sonra Shen Qiyin, Luo Yu ile temasa geçmişti. Aramanın diğer ucundaki Luo Yu çoktan Ping Şehri’nde olduğunu söyledi. Shen Qiyin de anakaraya giden bir uçaktaydı. Luo Yu’nun iyi olduğunu duyunca başka bir şey sormaya zahmet etmedi. Ailesi bir kahinin kendisini büyük bir talihsizliğin beklediğini öngördüğünü söylemişti. Böylece onu vejetaryen olmak ve muyu* çalmak için bir Budist dağına gitmeye zorladılar. Tüm iletişim cihazlarını elinden almışlardı, her gün yaptığı tek şey Budist mantralarını okumaktı. Gitmesine izin vermeden önce onu bir ay orada tuttular.

[Ç/N: 木鱼 Mūyū – Bir tür vurmalı müzik aleti.]

Shen Qiyin, dağlardan kaçtıktan sonra bir metropol olan Ping Şehrine geldi. Kısıtlamalarından kurtulmuş vahşi bir at gibiydi, sağda solda tanıdıkları ve arkadaşlarıyla planlar yapıyordu. Luo Yu’nun zamanı yoktu, bu yüzden onunla deniz balıkçılığına gitmek için Zhou Zihao ve Qiye’yi buldu.

Denize açıldıktan sonra Shen Qiyin, Zhou Zihao ve Qiye’nin dedikoduları tarafından büyülendi. Batı bölgesinin çöküşü hakkında konuştuktan sonra, Zhen Ting ve Huan An’ı tartışmaya geçtiler.

Qiye, “Ruan Zheng, Wang Wenguang’ın yemek partisinde bir kez ortaya çıktıktan sonra tekrar ortadan kayboldu.” dedi.

Zhou Zihao o gece gitmemişti ve birkaç gün sonra pişman oldu. “Kimse gizlice fotoğraf çekmeye cesaret edemedi. Aksi takdirde Ping Şehrindeki herkes şu anda Ruan Zheng’in yüzünün yakından çekilmiş bir fotoğrafına sahip olurdu.

“Görülecek pek bir şey yok.” Qiye yanıtladı. “He Yonggui, White Nest’ten çıkmış gibi göründüğünü söyledi, haklıydı.”

Shen Qiyin mülkü bir anda hedef gösterildiği için son derece hoşnutsuz bir şekilde sordu, “Bunun White Nest ile ne ilgisi var? Onu daha önce gördün mü?”

“O gece oradaydım. Luo Yu’ya sor ve öğren; bir saatten fazla süre bir odada Ruan Zheng ile özel bir tartışma yaşadı. Hatta kavgaya tutuştular. Bittiğinde önce Luo Yu çıktı. Eli yaralıydı. Ruan Zheng’e Jiang Qi yardım etti.” Qiye normalde soğuk bir insandı, ancak dedikodu söz konusu olduğunda her sahneyi canlı bir şekilde tanımlayabilirdi. Gözleri parladı. “Artık herkes Huan An’ın, Zhen Ting’e doğru zamanı bekledikleri için hiçbir şey yapmadığını söylüyor. Ama bence bunun nedeni Luo Yu’nun Ruan Zheng’i dövdükten sonra artık kızgın olmaması.”

Zhou Zihao aniden sordu, “Ruan Zheng’in geçen sefer tek başına çıktığını söylemedin mi?”

“Jiang Qi’nin yardımını istemedi.” Qiye umursamadan ellerini salladı. “Jiang Qi’yi uzaklaştırdı. Halkın içinde yüzünü kaybetmemekte kararlıydı.”

Zhou Zihao başını salladı. “Bu doğru.”

“Öyle mi? Ona soracağım.” Shen Qiyin, Luo Yu’nun bu kadar dürtüsel olacağını düşünmüyordu. Luo Yu’nun bir akşam yemeğinde biriyle kavga ettiğine inanmayı reddetti. Böylece Luo Yu’yu aradı. Luo Yu telefonu açtığında Shen Qiyin hemen sorguladı, “Sen ve Ruan Zheng’in Wang Wenguang’ın yemek partisinde kavga ettiğinizi duydum?”

“Bunu kimden duydun?” Luo Yu konuşurken dışarıda gibiydi. Shen Qiyin’in tecrübesiyle, diğerinin denizde olduğunu hemen anladı.

“Çoktan Ping Şehri’nin tamamı biliyor,” dedi Shen Qiyin. “Sen ve Su Jiawen denizde misiniz? Ama dışarı çıkarken yatın hâlâ iskelede olduğunu görmüştüm. Yenisini mi aldın?”

Luo Yu, arkası ona dönük olan ve bir arbalet hazırlayan Ruan Zheng’e baktı. “Bu benim baobei’min* yatı.” dedi.

[Ç/N: Baobei – bebeğim, sevgilim, tatlım anlamlarına gelen bir hitap şekli.]

“Su Jiawen için bir yat mı aldın?” Shen Qiyin, gelişigüzel bir şekilde “baobei” diyebilen Luo Yu’ya karşı sırtından soğuk terler aktığını hissetti. “Modeli ne?”

“Beach Club*” dedi Luo Yu. Ruan Zheng tatar yayını birleştirmeyi bitirdi. Nişan almadan havaya kaldırdı ve uzaktaki hedefe atış yaptı.

[Ç/N: Bir yat modeli.]

Ok kendini hedefe gömerken boğuk bir gümbürtü duyuldu. Okun yarısından fazlası hedefin içindeydi ve çok derine saplanmıştı.

“Sana söylemeyeceğim.” Luo Yu yürüdü ve Ruan Zheng’in elindeki tatar yayını aşağı doğru itti. Ona, “Bu çok tehlikeli. Onun yerine içeri girelim.”

Shen Qiyin telefonu kapattıktan sonra Luo Yu’dan herhangi bir bilgi almadığını fark etti. Yukarı baktı ve Zhou Zihao’ya sordu, “Luo Yu ne zaman bir Beach Club satın aldı?”

“Almış mı?” Zhou Zihao, Qiye’ye şaşkınlıkla baktı.

Qiye de başını salladı. “Bu kıtada sadece üç Beach Club var. Ping Şehri’nde sahip olan tek kişi Ruan Zheng.”

“Bildiklerin yeterince yeni değil,” diye yargıladı Shen Qiyin.

Onlar konuşurken daha iyi görüşe sahip olan Qiye, uzakta tartıştıkları türden bir yat fark etti.

Üçü teleskopu aramak için kaptanın kamarasına gittiler. Qiye bir süre ona baktı ve “Bu Ruan Zheng’in teknesi. Pruvanın yanında yazıyor.”

Shen Qiyin, Ruan Zheng’i gözlemleyebilmek için onu aceleyle itti ve yanlışlıkla teleskopa çarparak yön değiştirmesine neden oldu. Hedefini tekrar bulmak için uzun zaman harcamak zorunda kaldı. Görüş alanındaki kişiyi yakından inceledi ve Qiye’ye sormak için döndü, “Lao Qi, kör müsün? Bu Su Jiawen.”

“İkinizde tartışmayı bırakın. Bir bakayım.” Zhou Zihao tuttu ve bir süre baktı. Shen Qiyin ile aynı fikirdeydi. “Lao Qi, sen körsün. Bu Su Jiawen.”

Qiye ona inanmayı reddetti. Birinin kabinden çıktığını gördüğünde teleskopu tam zamanında geri kapmıştı. Bu Luo Yu’ydu.

Luo Yu bir bardak su tutuyordu. Ruan Zheng’in yanına yürüdü ve onu parmaklığa yasladı, sonra omzunu tutup onu öpmek için başını eğdi.

Qiye’nin eli titredi. Yüzü soldu, büyük bir adım geri attı.

“Ne gördün?” Zhou Zihao ona sordu, sonra tekrar teleskoptan bakmak için eğildiğinde onun da yüzü soldu. Teknenin önündeki çelik paneli görene kadar teleskopu hareket ettirdi. Panelde orta boy bir “Zheng” yazısı vardı.

Daha önce birinin Ruan Zheng’in teknesinin üstüne bir “Ruan” ve teknesinin ön tarafında bir “Zheng” yazdığını söylediğini duymuştu.

“İkinizin nesi var?” Shen Qiyin onları uzaklaştırdı ve mercekten baktı. “Zheng” yazısını o da gördü.

Sonra çoğunluğa katıldı ve sustu.

En imkansız olasılıkları bir kez ortadan kaldırdığınızda geriye kalan sonuç ne kadar imkansız olursa olsun gerçektir.

Sonunda yeni bir konuşma konusu bulan Zhou Zihao oldu. Üçü güvertede sessizce balık tutmaya devam ettiler.

Yakında Ruan Zheng’in Laos’a dönme zamanı gelmişti; babasının ölüm yıl dönümüydü.

Luo Yu onunla gitmedi. Onu hiç sevmeyen babasına saygılarını sunmak için Jiang Qi’yi tekrar yanında götürdü. Acele bir programdı ve Ruan Zheng iki gün sonra Ping Şehrine geri döndü.

Şirkette bir asistan ona Huan An’ın bir hediye gönderdiğini söyledi. Masasının üzerinde açılmayı bekliyordu.

Ruan Zheng ofisine girerken kafası karışmıştı. Beklendiği gibi masanın üzerine dikey olarak yerleştirilmiş uzun bir kutu duruyordu. Hassas ambalajı yırttı. İçinde gümüş bir vazo vardı.

Jiang Qi’nin o gece müzayedede satın aldığından çok daha farklıydı. Luo Yu’nun yemek masasına daha çok yakışırdı.

Luo Yu onun için bir not yazmıştı. “Eski vazoyu at. İşten sonra yenisini eve götür.”

Ruan Zheng vazoyu kutuya geri koydu ve onunla birlikte dışarı çıktı.

Jiang Qi oradan geçiyordu. “Daha yeni gelmedin mi?” diye sordu. “Neden tekrar gidiyorsun?”

“Ama eve gitmek istiyorum,” dedi Ruan Zhen çaresizce.

Ve Luo Yu gerçekten de onu evde bekliyordu.

İlişkilere uygun olmayan iki insan birbirlerine sevmeyi öğretmişlerdi. Bu son derece zor bir görevdi, bu yüzden her saniyenin kıymetini bilmeli ve hemen eve gitmeliydi.