Çevirmen: Khentimentiu
Zhan Bei Tian, ince çarşafı hızla üzerinden itti. Mu Yi Fan’ın alt tarafı resmen kendine yapışmıştı ve sürekli bacağına sürtünüyordu.
İçinden, “Sabah sabah ne yaşıyorum lan ben?” diye geçirirken, suratından sinir akıyordu.
İki hayat yaşamış bir adam olarak, hiç böyle bir sabaha uyanmamıştı. Daha da sinir bozucu olan, kendi alt tarafının da bu tuhaf durumdan… memnun olmasıydı!
Zhan Bei Tian’ın yüzü mosmor kesildi. Koca adam olarak başına gelen şeye inanamıyordu. Bir de bu durum hoşuna gitmişti!
Tam Mu Yi Fan’ı itecekti ki, öbür taraf aniden durdu. Sonra da yavaş yavaş yumuşadı. Son darbeyi de… uyluğuna bıraktı. “Şlap!”
Zhan Bei Tian’ın alnında terler boncuk boncuk belirdi. Hayır yani, bu işin şakası kalmamıştı. Ne olduğunu anlamak için doktor olmaya gerek yoktu.
Bu sırada, Mu Yi Fan büyük bir iç huzurla uyandı. Gözünü açar açmaz, Zhan Bei Tian’ın o sinirden patlamaya hazır bakışlarıyla burun buruna geldi.
Mu Yi Fan hemen elini yüzüne attı, “Yok yok, sargı hâlâ yerinde, kimliğim açığa çıkmadı.”
Sonra yüzünü toparlayıp ciddi ciddi sordu,
“Sabah sabah niye bana canavar gibi bakıyorsun? Yoksa kötü bir rüya mı gördün?”
Zhan Bei Tian sadece baktı. “Kötü rüya mı? Bundan kötü ne olabilir acaba?” diye düşünüyordu.
Mu Yi Fan birden paçalarının altındaki ıslaklığı fark etti. Hafifçe yüzünü buruşturdu ama sonra umursamadan düşündü, “Herhalde rüya falandı, olur öyle…”
Ama sonra bir aydınlanma yaşadı, “Zombiye dönüşüyorum ama hâlâ kalkıyor he, hahaha!”
Hemen çantasından temiz bir don kaptı, pijamasının cebine tıktı, hiç çaktırmadan banyoya kaçtı.
Zhan Bei Tian ise dişlerini sıkarak giyindi ve çıktı. Banyoya giderken kapıda Mu Yi Fan’ı don yıkarken görünce sadece soğuk bir bakış attı ve içeri girdi.
Kahvaltıya indiğinde, Chen Dong onu görünce afalladı. Sanki adam kutuplardan çıkıp gelmişti, nefesi bile ayaz gibiydi.
Hemen arkasından gelen Mu Yi Fan’a sokuldu ve fısıldadı,
“Küçük Mu, sen Zhan beyi sinirlendirdin mi yoksa?”
“Yoo, niye sinirlendireyim ya?”
“Ama Zhan bey öyle bir sinirli ki anlatamam.”
Mu Yi Fan, haberlere bakan Zhan Bei Tian’a baktı ve gülümsedi,
“Bence dün gece kâbus gördü. Ondandır.”
Muhtemelen rüyasında Zombi Kral Mu Yi Fan’ı gördü. Yoksa bu saatte kim bu kadar sinirli uyanır?
“Şehir insanı da çok garip. Rüya gördü diye sabah sabah milleti keser gibi bakıyor.”
Mu Yi Fan sinsice sırıttı, sonra eğilip Chen Dong’un kulağına fısıldadı,
“Aslında bence bu sinirin sebebi… farklı şeyler olabilir… bilirsin ya, ateşi çıkmış gibi…”
Chen Dong’un suratı bir anda pancar gibi kızardı.
“Tövbe de oğlum! Bunlar açık açık söylenecek şeyler mi?”
Mu Yi Fan gülerek salona döndü. Zhan Bei Tian’ın karşısına oturdu ve yine o bıçak gibi bakışlara maruz kaldı.
Yorum