Global University Entrance Examination [Novel] Bölüm 64: Geçmiş

Çevirmen: Ari

---

Bölüm 64: Geçmiş

“Bay 001, yüksek rütbene ve sadece küçük bir farkla benim üstüm olmana rağmen,” 021 arkasını döndü ve sert bir şekilde devam etti, “Sana şu anda cezalandırıldığını hatırlatmam gerekiyor.”

Cezalandırmak kelimesini özellikle vurguladı.

Bitirdikten sonra You Huo’ya döndü ve “Sen de.” dedi.

Qin Jiu başını salladı: “Hatırlattığın için teşekkürler, ama eğer doğru hatırlıyorsam, cezalandırılan gözetmenlerin mola sırasında evde duramayacağını söyleyen bir kural yok?”

Hatta bunu söyledikten sonra 922 ve 154’e sordu, “Var mı?”

922, “patronunun Gözetmen A’yı eve davet etmesinin” şokunu hâlâ atlatmaya çalışıyordu ve zihni çevrimdışıydı.

154, “Yok” dedi.

154 her zaman patronunun yanında olacaktı. Cevabının yeterli olmayacağını düşünerek 021’e dönerek tekrarladı, “Gerçekten yok.”

“……”

021 ona dik dik baktı.

Elbette böyle lanet kurallar yok. Çünkü daha önce patronun gibi bir gözetmen hiç olmadı. Bunu senin de bilmen gerekiyor, öyle değil mi?

Karşı çıkmaya kararlıydı. Zaten herkes onun 001’i sevmediğinin farkındaydı.

Ancak sinir bozucu olan şey, her şeyi unutan Gözetmen A’nın onunla iyi bir ilişkisinin olmasıydı. Eğer tutumu kötü olursa imajını etkileyebilirdi.

Bu yüzden sadece kendini tutttu ve sözlerini değiştirdi: “Adaylar hiçbir sebep olmaksızın gözetmenlerin evine giremezler. Kurallarda bu açıkça yazıyor. Korkarım bunu unutmuş olmalısın.”

Qin Jiu gerçekten de bunu unutmuştu.

“Oh” dedi ve kayıtsızca, “Eğer bir nedeni varsa o zaman sorun değil.” diye devam etti.

Nedeni amcan.

021 soğuk bir ifade takınmayı bıraktı ve “Cezalandırılacak adayların önümüzdeki üç gün boyunca kalacakları yer çoktan ayarlandı. Eğer bir sorununuz varsa gidip sistemle konuşun. Cezadan sonra eve gitmek istersen bu senin bileceğin iş. Bu konuda hiçbir yetkim yok.”

Sözleri bitince topuklu ayakkabılarının takırtısı eşliğinde binaya girdi.

***

İkiz kuleler sıradan ticari binalara benziyordu. Birinci katta üç asansör kapısı vardı.

Her kapıda farklı bir gösterge ışığı bulunuyordu; kırmızı, beyaz ve mavi.

Hâlâ dalgın olan 922, kırmızı ışıklı asansörün önünde durdu ve 021 ona dik dik baktı.

“Yanlış yerdesin.” 154 onu mavi ışıklı asansörün önüne çekerek şunu hatırlattı: “Patron gözetmen kurallarını ihlal etmedi. Son birkaç turda aday olarak kabul ediliyor.”

You Huo bunu duydu ve içten içe anladı——

Bu üç asansör rastgele kullanılmıyordu. Muhtemelen kişinin kimliğine göre bölünmüşlerdi.

Mavi ışıklı olan adaylar içindi.

Kırmızı ışıklı olan ise gözetmenler içindi.

Peki ya beyaz ışıklı olan?

NPC’ler için miydi? Ya da dinlenme yeri sahipleri, sürücüler ve resepsiyon görevlileri için miydi?

You Huo biraz meraklıydı.

Salonda art arda iki “ding” sesi duyuldu.

Önlerinde mavi ışık bulunan asansörün kapısı açıldı ve aynı anda yanındaki kırmızı ışık yanan asansörün kapısı da açıldı.

Arka arkaya iki kişi çıktı.

Öndeki genç bir adamdı. Titizlikle giyinmişti ve 154 ile kıyaslanabilirdi.

Dışarıda başkalarının da olduğunu görünce bir an durdu ve başını salladı, “İyi akşamlar.”

Belki de Qin Jiu’nun varlığından dolayı, saygısını göstermek için daha geniş bir açıyla başını eğmişti.

Başını kaldırdığında ara sıra gizlice 021’e bakıyordu. İfadesi ciddiydi ama kulaklarının hafifçe kırmızıya çaldığı görülebiliyordu.

Arkasından orta yaşlı bir adam geldi.

Saçları bakımsızdı ve kuş yuvası gibi dağınıktı. Çenesinde biraz sakal vardı. Muhtemelen günlerdir tıraş olmamıştı.

021 onu gördüğü anda donup kaldı.

Bu kişi daha önceki sınav gözetmenleri grubundan biriydi. Ve tabii ki Gözetmen A’yı da tanıyordu.

Bir zamanlar çok güçlü olduğu ve yaşının onun üzerinde hiçbir etkisi olmadığı söylenirdi. Ancak daha sonra yaralanmış ve o zamandan beri fiziksel yetenekleri o kadar düşmüştü ki şu anda 1006. sırada yer alıyordu.

Bu aynı zamanda önceki yıllardaki performansı da dikkate alınarak belirlenmiş bir şeydi.

Sadece son iki yılı dikkate alsalardı muhtemelen sıralamada daha sonda olurdu.

021, normal bir günde karşılaşması zor olan insanların neden bugün bir bir ortaya çıktığını içten içe merak etti. Bu onun için işleri gerçekten zorlaştırıyordu.

Neyse ki 1006 yaşlı bir kuştu.

Yarı açık gözlerle baktı, elini kaldırdı ve “Merhaba” diye mırıldandı. Muhtemelen onları doğru düzgün görememişti bile.

Daha sonra arkasını döndü ve gitti.

021 rahat bir nefes aldı.

Kapıyı açık tuttu ve onları içeri aldı: “Acele edin.”

O bunu söylerken 078 yeni dönmüştü. Asansöre zamanında binmeyi başardı.

Asansörün içinde kat seçmek için herhangi bir tuş yoktu. Kendi kendine yükseldi.

You Huo etrafına baktı.

Qin Jiu şöyle açıkladı: “Durduğu kat rastgele.”

You Huo: “Fark nedir?”

Qin Jiu’nun “zorluk” veya benzeri bir şey diyeceğini düşündü ama karşı taraf bunun yerine şunu söyledi: “Fark, iyi şans ya da kötü şansa bağlı olması.”

You Huo ona daha fazla ilgi gösterme zahmetine girmedi.

Birkaç saniye sonra aniden bir şeyi hatırladı, “Az önceki adam da mı gözetmendi?”

Böyle bir gözetmeni ilk kez görüyordu.

021 gerçekten You Huo’ya cevap vermek istiyordu ama soğuk ve mesafeli davranmaya devam etmek için elinden geleni yapmak zorundaydı.

Ama sonraki saniye hiçbir şey söylemediğine pişman oldu.

Çünkü cevap veren kişi yine Qin Jiu’ydu.

Qin Jiu, “Cezasını yeni bitirmiş bir gözetmen.” dedi.

“Ne? Kim?” 078 onlara yetişememişti.

154: “Az önce 1006’ya rastladık.”

078 anında anladı: “Ah, sanırım onu gördüm. Çok hızlı koştuğum için selamlama şansım olmadı. Yine mi cezalandırılmış?”

154: “Evet.”

078: “O halde muhtemelen iyi görünmüyordur.”

154: “Evet, oldukça bitkindi.”

078 You Huo’ya baktı ve onu kasıtlı olarak korkutmaya çalıştı: “Sonuçta cezalar herkese çok ağır gelebilir.”

Birkaç kez ağzını şapırdattı ve tekrar You Huo’ya baktı.

Karşı taraf hâlâ kayıtsızdı.

“……”

078 oyunculuğuyla kendini kör ettiğini hissetti.

***

Asansör çok geçmeden durdu.

Metal kapılar açıldı ama dört gözetmen hareket etmedi.

“Burası. İnebilirsiniz. Bu seferki cezanız sınav merkezini temizlemek.” 078 telefonunu çıkardı ve saate baktı: “Saat şu anda 21.30. Biraz geç oldu ama umarım bir gecede bitirebilirsiniz. İşiniz bitince görüşürüz.”

Sonra asansör kapısı bir kez daha kapandı ve dört gözetmen aşağıya indi.

“Sınav merkezini temizlemek ne anlama geliyor?” You Huo bakışlarını kapalı asansör kapılarından çekti.

Qin Jiu, “Sınav bittiğinde bazı sınav merkezleri oldukça dağılabilir ve biraz temizliğe ihtiyaç duyabilir.” dedi, “Sistem bunu bir ceza haline getirdi çünkü temizlik sırasında karşılaşılan sorunlar bazen sınavın kendisinden daha aşağı seviyede değil.”

Bitirdiğinde durdu ve şunu ekledi: “Yıkılan bir sınav merkezi hariç.”

You Huo başını salladı.

Bulundukları kat büyük ve boş bir kattı.

Asansörün tam karşısında büyük bir Fransız pencere vardı. Gri saçlı, yaşlı bir adam başı öne eğik bir şekilde otururken uyukluyordu.

Şu anki konuşma ve gürültü bile onu uyandıramamıştı.

“Ona mı söylemeliyiz?” You Huo çenesiyle yaşlı adamı işaret etti.

Qin Jiu etrafına baktı, “Sanırım öyle. Burada ikinci bir canlı görmüyorum.”

Sanırım öyle… derken neyi kastediyorsun?

You Huo: “Daha önce buraya gelmedin mi?”

Qin Jiu, “Sanıyorum ki ufak bir yanlış anlaşılma var. Genel olarak kurallara ve düzenlemelere oldukça uyan biriyim.” dedi.

Yaşlı adamın yanına gitti ve birkaç kez parmaklarını şaklattı.

İşi bittiğinde arkasını dönerek You Huo’ya, “Bu benim ilk seferim.” dedi.

Yaşlı adam irkilerek uyandı.

Yukarı baktı ve Qin Jiu’yu görür görmez, “Neden yine buradasın?” diye sordu.

Qin Jiu: “…Kim?”

Yaşlı adam: “Sen.”

Qin Jiu huysuzca şöyle dedi: “Yanlış kişiyi hatırlıyor olmalısın.”

Yaşlı adamın kafası biraz karışık görünüyordu.

Yaşlı gözleri bir süre Qin Jiu’ya baktı ve ardından mırıldandı: “Yanlış kişi mi? Ah… Bu doğru olabilir. Hafızam son zamanlarda pek iyi değil.”

Yaşlı adam bir an düşünceli bir şekilde başını eğdi ve sonra parmaklarıyla saçlarını taradı, “Unut gitsin, boşver. Buraya—” Önündeki metal paneli işaret etti, “Avucunuzu buraya bastırın. Ceza bilgilerinizi kaydetmem gerekiyor.”

Qin Jiu kendisine söyleneni yaptı.

Avucunu bastığı anda ekranda birkaç çizgi belirdi.

İsim: Qin Jiu

Sınav bilet numarası: 86010-06141729-Gi

İlgili sınav bilet numarası: 86010-06141729-82

Geçmiş rekor: 12

Yaşlı adam anında canlandı: “On iki kez! Yanlış hatırlamadığımı biliyordum, o sensin!”

Qin Jiu’nun kendisi de şaşkına dönmüştü.

You Huo’ya bakmak için döndü.

You Huo: “Sana bir fıkra anlatayım: Buraya ilk gelişim.”

Qin Jiu: “…”

“Rakam mı eksik?”

Qin Jiu bilgiye baktı ve boynunu ovuşturdu: “Eski sınav bilet numarasıyla alakalı. Muhtemelen sınava girdiğim dönemden kalma olduğu için.”

Ama on iki kez…

You Huo: “Sınav biter bitmez kural ihlali yaptığına göre, on iki sınavda da kural ihlali mi yaptın?”

“…Sanırım.”

“Sınav sadece beş derslik. Senin zamanında kaç ders vardı? On beş mi?”

Qin Jiu cevap veremeden yaşlı adam araya girdi: “Ne on beşi? Sadece beşti. En fazla dokuz.”

Qin Jiu kaşını kaldırdı.

Yaşlı adam şöyle dedi: “Kaşını geri indir. Seni kesinlikle hatırlıyorum! Hafızam kötüleşse ve bedenim yaşlansa da seni hâlâ hatırlıyorum. Bende derin bir izlenim bıraktın…”

Gerçekten derin bir izlenimdi.

Yaşlandıkça zihni ve bedeni yavaş yavaş körelmeye başladı.

Daha önce ne yaptığını, neden buraya geldiğini, neden burayı gözetlemeye başladığını… bütün bunları artık hatırlamıyordu.

Fakat tam tersine, yıllar boyunca burayı gözetlerken tanıştığı sınava giren öğrenciler hakkında hâlâ bir miktar izlenimi vardı.

Qin Jiu, hakkında en çok izlenim edindiği kişiydi.

Hatta bazı şeyleri hâlâ hatırlayabiliyordu.

Böyle bir şey onun için gerçekten kolay değildi.

***

Yağmurlu bir gündü. Pencerenin dışındaki manzara tamamen griydi. Yıldırım parladı ve gök gürledi.

Uyuklayan yaşlı adam gök gürültüsüyle uykusundan uyandıktan sonra bir daha uykuya dalamadı.

Asansör kapısı aniden açıldığında dalgınlıkla pencereden dışarı bakıyordu.

Arkasını dönüp baktı.

Açık asansörün içinde iki kişi duruyordu.

Biri Qin Jiu’ydu. Diğeri asansörün köşesinde duruyordu ama açıdan dolayı yüzünü göremiyordu.

Tek görebildiği korkulukları tutan eli, beyaz ve temiz gömleğinin manşetleri ve siyah askeri botlarıydı.

Qin Jiu elini kaldırdı ve yaşlı adamı selamladı, “İyi günler.”

Yaşlı adam, “Yine mi sen?” dedi.

Qin Jiu gülümsedi, “Evet, yine buradayım.”

Bu adayın tembel tavırları gerçekten diğerlerinin onun kıçını tekmelemek istemesine neden oluyordu.

Sadece yaşlı adam değil, asansörün içindeki kişi de aynı şeyi düşünüyordu.

Yaşlı adam askeri botların hareket ettiğini gördü ve o kişi Qin Jiu’ya şöyle dedi: “Asansörden çık ve öyle sohbet et. Kapıyı tutmayı bırak. Meşgulüm.”

Qin Jiu, “Neden meşgulsün?” diye cevap verdi.

“…Toplantım var. Seni alakadar ediyor mu?”

Qin Jiu homurdandı ve sorusuna cevap vermeden şöyle dedi: “Oldukça iyisin, biraz geliştin.”

“Neyde geliştim?”

Qin Jiu: “Artık soruları cevaplıyorsun. Geçen sefere kıyasla büyük bir değişiklik.”

“……”

Bunu duyan yaşlı adam bile ayaklarının kaşındığını hissetti.

Çizme giyseydi çoktan tekmelemiş olurdu.

Tam o sırada askeri çizmelerden birinin havaya kalktığını gördü.

Qin Jiu sadece güldü, kenara çekildi ve asansörden çıktı.

Gözetmen için aşağı düğmesine bastı ve asansör kapısı yavaşça kapanırken içerideki kişiye el salladı, “Büyük Gözetmen, bir dahaki sefere daha fazla çabalayın.”

Asansör aşağıya indi.

Qin Jiu arkasını döndü ve yaşlı adama doğru yürüdü. Ne yapılması gerektiğini bildiği için avucunu panele bastırdı.

Bir bip sesiyle birlikte ekranda birkaç satır belirdi:

İsim: Qin Jiu

Sınav bilet numarası: 86010-06141729-82

Geçmiş rekor: 5

Yaşlı adam sormadan edemedi: “Kaç derse girdin?”

“Beş.”

Yaşlı adamın ifadesi anlaşılmaz bir hal aldı, “Her ders için buraya bir kez geldin mi?”

“Tam olarak değil. Sınava iki kez tekrar girmek zorunda kaldım, bu yüzden sanırım yedi sınavda buraya beş kez geldim.”

“Bununla gurur mu duyuyorsun?”

Qin Jiu tekrar gülümsedi.

Bu aday sıklıkla gülümsüyordu. Konuştuğunda da gülümsüyordu, konuşamayacak kadar tembel olduğunda da.

Ama bu gülümsemelerin yüzde 80-90’ı kibirle doluydu.

Muhtemelen içi de dışı da düzgün bir insan değildi.

Kısacası insanın dişlerini gıcırdatmasına neden oluyordu.

Yaşlı adam şöyle dedi: “Şimdi son derse mi girdin? Bu cezadan sonra gidecek misin?”

“Belli değil.”

Yaşlı adam suyunda boğuldu: “Bu beş derslik bir sınav değil mi?!”

Qin Jiu cebinden bir kart çıkardı: “Hâlâ bir tane kaldı.”

Yaşlı adam daha yakından baktı. Kartın üzerinde üç kalın kelime vardı: Sınava Tekrar Gir.

“……”

Qin Jiu daha sonra şunları söyledi: “Fakat şu anda kullanılamaması üzücü.”

Yaşlı adam merakla “Neden?” diye sordu.

“Çünkü siyah kart çektim. Yani yeniden sınava gireceğim.” Qin Jiu şunları söyledi: “Sıralamayı temel alırsam sadece C’de kalmam gerekiyor.”

Yaşlı adam: “……”

Ne demek sadece C’de kalmak?

Bu adayın bir psikopat olabileceğine içtenlikle inanıyordu.

Kontrol düğmesine hızla bastı. Bir anda Fransız pencere ortadan kayboldu ve dışarıdaki fırtına içeri girdi.

Yaşlı adamın oturduğu yer atlama alanının hemen dışındaydı.

Burası cezalandırma bölgesiydi. Ceza, bir sınav merkezini temizlemekti. Sınav merkezi rastgele seçiliyordu.

Aday, Fransız pencerenin bıraktığı açıklıktan aşağı indiği sürece, yere vardığında kendini bulduğu sınav merkezi, temizlenmesi gereken sınav merkezi olacaktı.

Yaşlı adam her zaman aşağı inme sürecinin muhtemelen cezanın en korkunç kısmı olduğunu düşünmüştü.

Bu kadar yüksek bir binadan inmek şöyle dursun, sadece kenarında durup aşağıya bakmak bile bacaklarının yumuşaması için yeterliydi.

Pek çok insanın ağlayarak indiğine tanık olmuştu.

Tek istisna Qin Jiu’ydu.

Bu adam uzun süre askerlik eğitimi almıştı ve hiçbir şeyden korkmuyordu.

Onun pencereye doğru yürüdüğünü gören yaşlı adam kendini tutamayıp şunu sordu: “Neden sürekli sınavlara tekrar giriyorsun? Daha fazla puan mı alıyorsun?”

Qin Jiu kenarda durdu. Yağmur damlaları yakışıklı, heykelsi yüzünden aşağı kayıyordu.

Gülümsedi ve “Siz tahmin edin,” dedi.

Sonra dönüp aşağı atladı.