Global University Entrance Examination [Novel] Bölüm 26: Seviye A

Çevirmen: Ari

---

Bölüm 26: Seviye A

You Huo rastgele, “Başlangıç değeri… 000 mı?” diye tahmin etti.

Qin Jiu, “Değil.”

Eldeki çok kısıtlı bilgilere dayanarak o zamanki sistem şu anki gibi değildi. O zamanlar tüm gözetmenler özel olarak seçilmişti. Az sayıda olmalarına rağmen, hepsi seçkin kişilerdi.

Bu gözetmenler arasında biri son derece genç ve son derece güçlüydü.

“Birkaç yıl önceydi,” Qin Jiu, “O zamanlar rütbeler için alfabe kullanıyorlardı. O kişinin seviyesi A’ydı.”

Belki de çay demlikte kaynarken buharın yükselmesini izlediği içindi; “Seviye A” kelimelerini duyunca You Huo’nun bir an için dikkati dağıldı.

Qin Jiu başparmağını bardağın kenarına sürttü ve tek kaşını kaldırdı, “Bu kıdemlimle çok ilgilendiğini fark ettim?”

You Huo kendine geldi.

Ekmeği bir kenara koydu. Eliyle çenesini destekledi ve soğuk bir ifadeyle “Çayı beklemek sıkıcıydı, o yüzden öylesine sordum. Seni ezme yeteneğine sahip gözetmen şimdi nerede?”

Qin Jiu “Sözlerin pek doğru değil.” diyerek onu düzeltti, “O bir gözetmenken, ben hâlâ sınava giriyordum. Daha sonra gözetmen olduğumda, onunla pek çalışmadım, bu yüzden kimin kimi ezebileceğini söylemek zor.”

You Huo memnuniyetsizce homurdandı.

“Şimdi nerede olduğuna gelince…” Qin Jiu, “Belki ölmüştür? Tam olarak emin değilim. Her halükarda sistem tarafından silindi.”

You Huo, Qin Jiu’nun ses tonunda ince bir değişiklik fark etti. Başını kaldırdı ve “Ondan hoşlanmıyorsun” dedi.

Qin Jiu hafifçe güldü. Daha sonra dudaklarının köşeleri yavaşça aşağı sarktı.

Sistem hatası nedeniyle, Qin Jiu’nun hafızasının bir kısmı eksikti. O yıllardaki tüm kişileri ve olayları unutmuştu. Buna doğal olarak gözetmen A’da dahildi. Bu arızanın kendi kendini incelemesi için o yıllara ait tüm ilgili veriler sistem tarafından mühürlenmişti ve kimse onlara erişemezdi.

Gözetmen A hakkındaki tüm bilgisi ağızdan ağza aktarıldığı kadarıylaydı.

Sınava girdiği zamanlarda gözetmen A ile hep kavga ettiği söylenirdi.

Birlikte çalıştıkları süre boyunca ilişkilerinin hep çok kötü olduğunu duymuştu.

Söylentilere göre, o sırada sistemin arızalanması sadece kendisinin ve Gözetmen A’nın yönettiği bölgeyi etkilemişti. İkisi bir anlaşmaya varamamış ve sonunda her iki tarafta da ciddi kayıplara neden olmuşlardı. Böylece gözetmen A sistem tarafından silinirken Qin Jiu cehennemin kapılarında bir yolculuğa çıktı.

Bütün bu “söylentilere” gelince, ne kadarının doğru ne kadarının yanlış olduğunu söylemek mümkün değildi.

O sırada sistemin arızası nedeniyle Qin Jiu neredeyse her şeyi unutmuştu. Geriye kalan tek şey, kesik bir sahnenin çok belirsiz bir hatırasıydı.

Etrafı metal koruyucu çitlerle sarılı bir harabedeydi. Kırık elektrik kabloları, etrafa dağılmış paslı otomobiller ve makineler vardı…

Yerde uzanan metal bir borunun üzerine oturmuş, bir bacağını bükmüş ve kolunu dizine yaslamıştı. Gömleğinin önü kan içindeydi.

Birkaç kez öksürdü ve ardından güldü.

Karşısında bir kişi daha vardı.

O kişinin neye benzediğini ve ne giydiğini hatırlamıyordu. Hatırlayabildiği tek şey, o kişinin arkasında sonsuz bir orman olduğuydu.

Tüm bu “söylentilere” bakılırsa, muhtemelen o kişi gözetmen A’ydı.

Bunca yıldan sonra hafızasında kalan tek iz buydu.

Ve bu sahneyi her hatırladığında morali çok bozuluyordu.

Ne kadar mı bozuluyordu?

Sanki… bir daha hiç mutlu olamayacak kadar.

Ama buna nefret derseniz, durum hiç de öyle görünmüyordu.

***

Demlikten kaynamış çay kokusu yayılıyordu, çok hoş bir kokusu olmasa da ferahlatıcıydı.

You Huo, ayağa kalkmadan önce bir an Qin Jiu’ya baktı. İyi görünen bir kupa çıkardı ve hızlıca kendine bir fincan çay doldurdu.

Birkaç yudum aldıktan sonra, az önce yediği kurumuş ekmek yüzünden göğsünde oluşan tıkanıklık geçmişti.

Daha önce, sanki başına bir şey çarpmış gibi gözetmenle sohbet etmişti. Çay içtikten sonra öfkesi yatıştı ve her zamanki hâline geri döndü.

Bardağı yere bırakıp yatak odasına gitti.

Yatak odası oldukça düzenliydi.

Gardırobun içinde, talihsiz sonlarını karşılamak amacıyla buraya gelen misafirler için özel olarak oraya bırakılmış birkaç battaniye vardı.

You Huo, biraz kestirmek niyetiyle bir tanesini çıkardı ama tam kapıyı kapatırken istemeden oturma odasındaki kanepeyi gördü ve olduğu yerde durdu.

Bir dakika sonra büyük usta kanepenin üzerine bir battaniye fırlattı. Kabaca yaptığı için neredeyse gözetmenin yüzüne çarpıyordu. Hâlâ çay bardağını tutan Qin Jiu, arkadan gelen bu ani saldırı karşısında afalladı. Battaniyeye şaşkınlıkla baktı ve You Huo’ya bakmak için döndü.

You Huo yüzünde, “Siz gözetmenler neden ölmüyorsunuz?” ifadesiyle, uykulu bir şekilde yatak odasına geri döndü ve sert bir şekilde kapıyı çarparak kapattı.

***

Gece yarısı köy sakindi.

Bekledikleri bıçaklı canavarlar henüz ortaya çıkmamıştı.

You Huo çaresizce gözlerini açık tutmaya çalıştı ama iki saat boyunca beklese de sonunda pes ederek uykuya daldı.

Tık tık tık.

Ses önce dış duvardan gelmeye başladı ama kısa süre sonra duvarın içine ulaştı.

Tık tık tık.

Birkaç dakika sonra sesler yatağın altından gelmeye başlamıştı. Yatak tahtasına çarptı ve doğrudan You Huo’nun sırtında yankılandı.

You Huo tepki vermedi. Uyuduktan sonra uyanması her zaman zor olmuştu.

Tık tık tık.

You Huo hâlâ hareket etmiyordu.

Yüzünü yastığa bastırmış, bir koluyla gözlerini kapatmış, mışıl mışıl uyuyordu.

Vurma yaklaşık beş dakika kadar devam etti, ancak kimse buna aldırış etmedi.

“……”

Sesler nihayet durdu. “Canavar” kafası karışmış ve aynı zamanda biraz da sinirlenmiş görünüyordu.

Yatak odası bir süre sessizliğe büründü. Sonra aniden, bir şeyin sürünme sesi geldi. Geçen sefer ormanda duydukları ses gibiydi, sanki tahta zeminde bir şey sürünüyordu.

O şey yatak odasından oturma odasına sürünerek geçti ve diğer odada uyuyan kişiyi buldu.

Tık tık tık.

Vurma sesi tekrar duyuldu.

İlk vuruş bittiğinde koltukta uyuyan gözetmen biraz hareket etti.

Gözleri hâlâ kapalıyken kaşları çatıktı.

Sehpanın yönünden bir kadın sesi ürkütücü bir şekilde sordu: “İtaatsiz misafirler arıyorum. Bugün oyuncak bebek diktin mi?”

Gözetmen: “……”

Sınav sorusu çıldırmış olmalı.

Gözetmeni kesmeye bile cüret edebiliyor mu?

Qin Jiu gözlerini açmadı. “Dikmedim. Ne olacak?”

Kadın sesi, sanki yapacaklarından şimdiden pişman olmuş gibi hafifçe iç çekti.

Sonraki saniye, solgun bir kol kalktı ve elindeki palayla saldırmak için harekete geçti.

Ama aşağı inmeden hemen önce başka bir el tarafından yakalandı.

Artık bir santim bile kıpırdayamıyordu.

Qin Jiu, yakaladığı canavarı bastırırken sağ eliyle uzanıp ışığı yakmayı başardı.

Işık yanar yanmaz, canavarın gerçek görünüşü nihayet ortadaydı.

Aslında, gerçekten bir canavar denemezdi.

Başı, yüzü ve gövdesi yoktu. Sadece bir koldu.

Yarasına bakılırsa muhtemelen kesilmişti. Son zamanlarda yapılmış gibi görünmüyordu, bu yüzden muhtemelen uzun zaman önce olmuştu.

Dün gece Liang Yuanhao’ya olanlar düşünülünce… Bu kol muhtemelen sınava giren talihsiz bir kişiye aitti.

Onu sınırlayan bir gövdesi olmadığı için, kol son derece esnek ve çevikti.

Palayı tutarak diğer tarafın kafasını kesmeye çalışırken Qin Jiu’nun tek eli arasında bükülerek cebelleşti.

Qin Jiu sinirlendi.

Soğuk bir şekilde alay etti ve sehpanın altından bir ip çıkardı. Baltayı ve eli sıkıca bağladıktan sonra, hediyeyi taşıdı ve uyuyan tanrının kapısını çaldı.

You Huo, onu gıdıklayan kuş tüyüyle uyandı.

Başını çevirdi ve saçlarını kaşıyıp sıkıntıyla doğrulmadan önce hapşırdı. Ancak gözlerini açtıktan sonra yatağın yanında birinin oturduğunu fark etti.

“İçeri nasıl girdin?” You Huo hoşnutsuz görünüyordu.

Qin Jiu parmağından sarkan anahtarları sallayarak, “Yedek anahtarla” dedi.

You Huo keyifsizce, “Önce kapıyı çalamaz mısın?”

Qin Jiu: “…”

Bunu sormaya yüzün var mı?

“Elindeki ne?” You Huo’nun gözleri diğer eline ilişti.

Orada, soluk bir şey çılgınca kıvranıyordu.

Qin Jiu kolu önüne getirdi ve sıradan bir şekilde şöyle dedi: “Sürpriz, bu senin iyi geceler hediyen. Hoşuna gitti mi?”

You Huo: “………”

“Bu şey kafanı kesmek için geldi ama sen onu görmezden geldiğin için beni buldu.” Qin Jiu, “Lütfen bir aday olarak öz farkındalığının bir kısmını kullan ve bununla kendin başa çık” dedi.

You Huo, görüşünün düzelmesi için yaklaşık beş dakika boyunca rahatsızlıkla bekledi.

Sonra Qin Jiu’ya “Onu bana ver.” dedi.

Qin Jiu, You Huo’nun onu hemen orada öldüreceğini ya da gömeceğini düşünmüştü ama beklenmedik bir şekilde, bu dahi aday ipi gevşetti. Bir ucu elindeydi, kola bağlı diğer ucunu ise yere koydu.

“Ne yapacaksın?”

You Huo, “Görmüyor musun? Böyle kıvranıp dururken, bir yere gitmeye çalışıyor gibi gözüküyor. Onunla gideceğim.” diye açıkladı.

Qin Jiu: “……”

Yirmi dakika sonra, ormanın içinde saklananlar uzaktan bir köpeği yürüten büyük ustayı gördüler…… hayır, bu bir koldu. Doğruca onlara doğru gidiyordu!