Çeviren: Ari
Tu Yan birdenbire ne yapacağını bilemedi.
Gu Chenbai onu kıskanıyor muydu? Neden kıskansın ki?
Ah, anlıyorum…
Tu Yan küskün bir şekilde elini geri çekti ve güneş gözlüklerini yukarı itti. Hafızası, boşanma anlaşmasının imzalandığı geceye geri döndü. Gu Chenbai, “Senden hoşlanıyorum ya da ilk görüşte aşktı.” demişti.
O sırada sesi çok ciddiydi ama Tu Yan ona inanmamıştı. Ancak şimdi buna inanmaması imkansızdı. Gu Chenbai’nin sevgisi o kadar fazlaydı ki taşmak üzereydi; bunu Tu Yan’dan saklama gereği bile duymuyordu.
Muhtemelen şu an Tu Yan’ı kıskanıyordu. Tu Yan’ın mantığı onun mutsuz görünümü yüzünden bu sonuca varmıştı.
Film son sahneye ulaştı. Genel plan, ana karakterin o şehri terk etmesi gerektiğiydi, ancak Qi He için kalmıştı. Tren geçti ama o gitmedi. Tren yolundan sessizce birbirlerine baktılar, sonra ağladılar ve gülümsediler.
Sinemada birbiri ardına hıçkırık sesleri duyuldu. Gu Chenbai başını çevirdi ve Tu Yan’a baktı, sesini alçaltarak, “Gerçekten iyi oynamışsın.” dedi.
Sesi eskisi kadar yumuşaktı. Ancak gözlerinde daha az sevgi ve şefkat, daha çok soğukluk var gibiydi. Tu Yan güneş gözlüklerinin arkasından net bir şekilde göremese de Gu Chenbai’nin övgüsünün yürekten olmadığı açıktı.
Cevap vermedi, Gu Chenbai’ye mütevazı bir gülümseme bile sunmadı. Biraz patlamış mısır alıp ağzına tıkmak istedi ama dudaklarına gelince bıraktı. Göğsünde bir sıkışma hissetti, sanki hava sızdıran plastik bir top vücuduna şiddetle çarpıp duruyor ve o bundan kaçamıyor gibiydi.
Tu Yan film biter bitmez, daha bitiş jeneriği sonlanmadan ayrılmak istedi. Ama Gu Chenbai onu çekip, “Yan Yan, biz en son gitmeliyiz.” dedi.
Bu nedenle Tu Yan oturup bacak bacak üstüne attı ve oynamak için telefonunu çıkardı.
Fakat beklenmedik bir şekilde, hiç yağmur yağmazken aniden yağmur yağmaya başladı.
Yan koltukta oturan iki kişi de ayrılmamıştı. Kapanış şarkısının tamamını dinlemeye hazır görünüyorlar ve acele etmeden sohbet ediyorlardı.
Solda oturan, “Konu düşündüğümden daha iyiydi. Beklendiği gibi, Yan Yan’ım senaryo seçimi konusunda üstün kaliteli bir vizyona sahip!”
Sağdaki, “O ve Qi’nin gerçekten güçlü bir CP* anlayışı var, çok doğallar. Orta kısımlarda, sınıf arkadaşlarıyla buluşmalarında birbirlerine cilveli bakışlar attıkları sahneyi hatırlıyor musun? Gerçekten, yüzüm izlemekten kıpkırmızı oldu.”
[Ç/N: İki kişiyi birbirine yakıştırmak için kullanılır.]
Soldaki heyecanla, “Evet, evet, evet ben de!!!” dedi.
“Hey, grupta gerçekten birlikte olduklarını söyleyen haberi gördün mü?”
“Gördüm ama hamilelikle ilgili olana pek inanmadım. Yan Yan evlenip çocuk sahibi olacak türden biri değil. Ayrıca Qi son zamanlarda eğlence programlarına çıkmıyor muydu? Zaman uyuşmuyor, değil mi?”
“Bu doğru, ama kesinlikle bir ilişkileri olduğuna inanıyorum.”
“Ben de! İkisi süper uyumlu. Qi He flörtöz, sert ve istisnai bir alfayken, Yan Yan yüksek dağların çiçeği,* zarif ve mesafeli bir omega. Tanrım, bu beni öldürüyor!! Dün sana attığım yazıyı okudun mu? Süper hızlı* bir–“
[Ç/N: (1) 高岭之花 – Uzaktan görülebilen ve dokunulamayan şeyleri, yani sadece özlenebilen, ancak kişinin ulaşamayacağı şeyleri tarif eder. (2) 车速超快 – Pornografik şakalar yapmak gibi nsfw/18+ konularla ilgili herhangi bir davranışı konuşmak ve anlatmak için kullanılır.]
“Okudum, okudum! Tek kelime ile süper!”
“Sadece açıklamalarını bekliyorum.”
“Ama neden Yan Yan’ın son zamanlarda tek bir haberi bile yok? Hayran siteleri bile onu bulamıyor. Sanki ortadan kaybolmuş gibi, onu çok özlüyorum.”
Tüm dedikoduları yanlarından dinlemek zorunda kalan Tu Yan: “……”
Sert bir ifadeyle patlamış mısır kovasını yere bıraktı ve karalayıcı söylentileri açıklama dürtüsüne karşı koydu. Sakinleşmesi için birkaç derin nefes aldı.
Ardından Tu Yan, Gu Chenbai’nin son derece yoğun odunsu kokusuyla kendisine doğru eğildiğini ve onu sıkıca sardığını hissetti. Tu Yan’ın kulakları artık diğerlerini duymuyor gibiydi. Gu Chenbai’nin ne yapmak istediğini görmek için göz ucuyla dikkatle bakarken sadece sırtını düzeltebilirdi.
Gu Chenbai, Tu Yan’ın sol elindeki yüzüğü hafifçe sıktı. Parmak uçları biraz soğuktu, yarısı yüzüğün üzerindeyken, yarısı kasıtlı ya da kasıtsız olarak Tu Yan’ın parmak boğumlarını okşuyordu. Tu Yan gıdıklandığı için refleks olarak parmaklarını kıvırdı, bu da beklenmedik bir şekilde el ele tutuşmak istiyormuş gibi görünmesine neden oldu. Gu Chenbai’nin dudaklarının kenarı kıvrıldı ve Tu Yan’ın elini sıkıca tuttu.
Tu Yan hemen elini geri çekip uzaklaşmak istedi ama Gu Chenbai ona fırsat vermedi. Tutuşu çok sıkıydı.
“Yan Yan, kıskandım.” Gu Chenbai, Tu Yan’ın kulağına fısıldadı.
Tu Yan, Gu Chenbai’nin nefesiyle kulağının yandığını hissetti. Sıkıntıyla, “Bunun benimle ne alakası var? Bu filmi izlemek isteyen sendin.”
“Bana açıklayacak bir şeyin yok mu?”
“Hayır!” Tu Yan bir yanardağ gibi patladı ve ayağa kalkıp uzaklaşmadan önce Gu Chenbai’nin elini itti.
Hâlâ dedikodu yapan iki kişinin yanından geçerken daha hızlı yürüdü. Gu Chenbai nasıl onun hızına yetişebilirdi? Tu Yan aşağıda dört tekerlekli bir oyuncak bebek yakalama makinesinde oynarken, bastonuyla yanına gitti.
Tu Yan dördüncü kez boş havayı yakalıyordu. Kendini daha öfkeli ve daha depresif hissetti, oyuncak bebek makinesinin kumanda koluna sert bir tokat attı.
Gu Chenbai onu izlerken güldü. Tu Yan’ın elini tutmadan edemedi ve oyun kolunu hareket ettirirken elini tutarak arkasında durdu. Gu Chenbai, “Yan Yan, hangisini istiyorsun?” diye sordu.
Tu Yan ciddiye almadan sırıttı, “Sanki yakalayabilecekmişsin gibi söylüyorsun.”
“O zaman mutsuz suratlı küçük tavşanı seçeceğim. Çok sevimli görünüyor.” Gu Chenbai sinirlenmedi ve sadece gülümsedi, ardından oyun kolunu hareket ettirdi.
Oyun kolunu tamamen bebeğe yöneltmedi, belirli bir açı seçti. Tu Yan şu anda ondan şüpheliydi ama sonra Gu Chenbai aniden ‘tut’ düğmesine bastı ve şaşırdı; sallanan metal pençenin yavaşça aşağı indiğini görmeden hemen önce, “Daha hizalanmadı,” demek üzereydi. Tavşanın yuvarlak poposunu yakalayarak güvenli bir şekilde çıkış kısmına taşıdı.
“…Böyle kötü bir teknik.”
Tu Yan yine konuşamadı.
Oyuncağı almak için eğildi. Gu Chenbai onu aldı ve Tu Yan’ın yüzüne yaklaştırdı, “Gerçekten aynı.”
Tu Yan, Gu Chenbai yüzünden ne yapacağını şaşırmıştı. Hem öfkeliydi hem de utanıyordu, hatta neye karşı çıkacağını bile unutmuştu. Tavşanı kaptı ve uzaklaştı.
Gu Chenbai’nin şoförü sinema salonunun yanındaki kavşaktaydı. Tu Yan arabaya bindiği andan evlerine varana kadar Gu Chenbai’ye tek kelime etmedi. Arabadan indiğinde aceleyle şifreyi girdi ama birkaç denemeden sonra hâlâ yanlış tuşlara basıyordu.
Gu Chenbai kıkırdadı. Ona yardım etmedi ve sadece sakince izledi.
“Bundan sıkılmadın mı?” Tu Yan ona sinirlendi.
“Bugün senin hakkında birçok dedikodu duydum ve sana hiç sinirlenmedim bile. Sen neden kızgınsın?” Gu Chenbai ona doğru yürüdü, alay ederken sesi ima doluydu, sonra kapı giriş şifresini girmek için uzandı.
“Ben–“
Tu Yan mutsuz bir şekilde saçakların altından yürüdü. İçeri girmek için kapıyı açtı ama girişte durdu.
Gu Chenbai çok yavaş yürüyordu. İçeri girip kapıyı kapattığında ev hâlâ zifiri karanlıktı. Kapının yanında duran Tu Yan’ın figürünü belli belirsiz görebiliyordu. Kafası karışmış bir şekilde, “Yan Yan, neden ışıkları açmadın?” diye sordu.
“Şimdi açma. Söyleyeceğim birkaç şey var.” Tu Yan’ın sesi karanlıkta çok netti, filmdeki kadar kısık ve derin değildi, daha gençlik dolu ve çocuksuydu, “Ben başkaları tarafından yanlış anlaşılmaktan hoşlanmayan biriyim, bu yüzden açıkça söylemeye mecburmuşum gibi hissediyorum. Her şeyden önce, Qi He ve ben birlikte büyümüş arkadaşlarız, başka bir ilişkimiz yok. İkincisi, o öpücük sahteydi, ortada bir banka kartı vardı. Hepsi bu, hepsini söyledim. Ama sana bir şeyleri açıklamamın bir anlamı yok, o yüzden duygusal davranma. Sadece yanlış anlaşılmayı sevmiyorum.”
Tu Yan hepsini bir makineli tüfek gibi tek nefeste söyledi. İki saniye sonra Gu Chenbai bileğini tuttuğunda sessiz kaldı, tam da ışıkları açmak üzereydi; eli ışık düğmesine dokunuyordu. Gu Chenbai ileriye doğru bir adım atarken, Tu Yan bir adım geri attı ama duvarın yanında durduğu için geri hareket etmesinin bir yolu yoktu. Tepki veremeden önce Gu Chenbai tarafından duvara bastırıldı.
O anda Gu Chenbai’nin feromonları alışılmadık güçlü bir kokuyu beraberinde getirdi ve Tu Yan’ın kalp atışlarının hızlanıp bedeninin hareket edememesine neden oldu.
“Yan Yan, bulunduğun her filmi izlemek için sinemaya gittim. Geçmişte sadece takdirle izlerdim ve asla kıskanmazdım. Ama bugün çok kıskandım, özellikle de seni öptüğünü gördüğümde.”
“Gu Chenbai, sen- benden uzak dur.” Tu Yan onu itti.
“Sahte olsa bile, hâlâ kıskanıyorum,” Gu Chenbai parmak uçlarıyla Tu Yan’ın bileğini okşadı, sesi incinmiş gibiydi, “Bir şey daha, neden oradakiler de sana Yan Yan diyorlar?”
Tu Yan konuşamadı, “Bütün hayranlarım bana böyle diyor, tamam mı? Hatta bazıları bana Tu Tu diyor. Bunun için bile benimle uğraşman mı gerek?”
“Sana onlar gibi seslenmek istemiyorum, sana çok iyi davranıyorum, o yüzden hitap şeklimi özel bir takma adla değiştirebilir miyim?”
Tu Yan’ın sabrı sonuna kadar kullanılmıştı. Gu Chenbai’yi uzaklaştırmak istedi ama bir türlü elini uzatamadı. İçinden şunları söyledi: Aile içi şiddet yasalara aykırıdır, aile içi şiddet yasalara aykırıdır.
“Evet, evet, değiştirebilirsin!”
Gu Chenbai yumuşak bir sesle, “Tu Bao,” dedi.
Tu Yan dondu, fakat uzun bir süre sonra reddetti, “Hayır, bu çok çocukça…”
Ama Gu Chenbai üstü kapalı olarak bunu çoktan onaylamıştı. Kendi burnunun ucunu Tu Yan’ınkine dokundurarak, “Tu Bao, bana sahte* olmayan bir öpücük verebilir misin?”
[Ç/N: 借位 – Kelimenin terim anlamı “ödünç almak”tır; pazarlanabilir amaçlar için kullanılır ya da çekim efektlerinde özel bir açı için kullanan yönteme denir. Bu yüzden “sahte” olarak çevrilmiştir.]
Gu Chenbai’nin dudakları öne çıkıp sınırı geçene kadar, Tu Yan muhtemelen sersemlediği için buna karşı koymayı aklından bile geçirmedi.
Yorum