Çevirmen: Khentimentiu
“Anana anlat sen o saçmalıkları!” diye masaya yumruğu indirdi Mu Yi Fan, sinirden gözleri faltaşı gibi açılmıştı.
“Ben koca adamım lan, nasıl hamile kalayım? Bu rapor kesinlikle yanlış.”
Kadın olsa gene bir derece, ama bu adam taş gibi erkekti. Hafızasını yokladı, son dört ayda evden dışarı adımını bile atmamıştı. Evine giren çıkan sadece yemek kuryesiyle, arada uğrayan Li Qing Tian’dı. Onlarla da muhabbeti yoktu, zaten yatağa da yalnız girip yalnız çıkıyordu. Kimden, nasıl, ne ara hamile kalmış olabilirdi?
Zaten yazdığı hikâyedeki adamın bedenine göç ettiğini falan hatırlıyordu ama… yani kendi yazdığı hikâyede böyle bir şey yoktu ki.
Kaldı ki, eski Mu Yi Fan tam bir kadın düşkünüydü. Erkeklerden çocuk yapmak da neymiş?
Doktor yumuşak bir sesle konuştu, “Bay Mu, duygularınızı anlıyorum ama rapor doğru. Muayene edilen kişi erkektir ve rahmi yoktur. Ama vücutta bir fetüs var. Bu çok mantıksız bir durum. O yüzden, size önerim…”
“Kes sesini!” diye doktora yapıştı Mu Yi Fan, yakasından tutarak. “Adam dedik, erkek dedik. Hamilesin diyorsunuz, sinirlenmeyeyim de ne yapayım?!”
Doktor ölüme meydan okur gibi, konuşmasını tamamladı, “Çocuğu acilen aldırmamız lazım.”
“Senin…” diyecekti ki, karnına bir ağrı saplandı. Bağırsakları düğüm olmuş gibiydi. “Ah… lanet olsun, karnım… acıyor!”
Doktor ayağa fırladı, “Gazınız olabilir.”
“Senin…” Mu Yi Fan’ın eli yumruk oldu ama o kadar sinirliydi ki yumruk bile atmaktan vazgeçti. Sadece adamın suratına bakarak içinden saydırdı. Adam hâlâ “fetüs” diyor!
“Bay Mu, bu bebeği hemen aldırmazsanız, muhtemelen ölürsünüz.” Dedi doktor, yaklaşırken.
Ama tam koluna dokunmuştu ki… bir şey oldu.
Birden Mu Yi Fan’ın vücudundan mor-kırmızı bir elektrik çaktı, doktorun kolundan vücuduna yayıldı, doktor titreyerek yere serildi.
O an Zhan Bei Tian olanı gördü. Şokla gözünü kısıp baktı.
“Ne oluyor lan?” Mu Yi Fan yerde kıvranmaya başladı. “Ölüyorum… karnım!”
Üç hemşire odaya dalıp doktoru yerde görünce panikledi, “Dr. Zheng?! Ne oldu?! Hemen Dr. Hu’yu çağırın!”
Acil servis bir anda karıştı.
Zhan Bei Tian kendine geldi ve Mu Yi Fan’ı yerden kaptığı gibi odadan çıkardı.
Ne hikmetse, kucağına alır almaz ağrı birden yok oldu. Sanki az önce canı çıkıyormuş gibi kıvranan adam o değilmiş gibi, şimdi sadece mızmızlanıyordu.
“Şerefsiz, kesinlikle bu doktor sahtekâr! Dolandırıcı!”
Hastane binasından çıkarken hâlâ sövüyordu.
Zhan Bei Tian, Mu Yi Fan’ın arabasını buldu, onu ön koltuğa tıktı ve kendisi de sürücü koltuğuna geçti.
Ama hemen sürmedi.
Yana dönüp hâlâ karnını okşarken doktora küfreden adama baktı ve kendini tutamayıp güldü.
Yorum