Lick Me Up If You Can [Novel] 1. Kitap, 73. Bölüm
Çevirmen: Ashily
***73. Kısım***
‘Ne? Ne oluyor?’
Koi şaşkınlıkla masanın dışına sürünerek çıktı. Şaşıran tek kişi Koi değildi. Herkes konuşmayı bırakmış, Ashley’e bakıyordu. Ariel bile neler olduğunu anlamamış bir şekilde ona bakarak sordu.
“Sorun ne?”
Diğer çocuklar da yüzlerinden okunan soru işaretleriyle Ashley’nin cevabını bekliyordu. Ama şu anda Ashley’nin aklında tek bir şey vardı.
‘Koi’yi buradan çıkarmalıyım.’
“Ah, şey, yani.” Alışılmadık bir şekilde kekeleyen Ashley aceleyle ekledi. “Birden ödevler aklıma geldi. Birkaç gün dersi kaçırdım ya, ödevle telafi etmem gerekiyordu.”
“…Bu yüzden mi?”
Bill, ellerini açarak etrafına baktı. Kimse ikna olmamıştı. Ashley, garip bir gülümsemeyle konuşmaya devam etti.
“Ah, bu yüzden şimdi burada oturamam. Üniversiteye gitmek istiyorsam gereken not ortalamasını tutturabilmek için gidip bu ödevi bitirmeliyim, değil mi?”
“Evet… ama…”
Ashley, Bill’i görmezden gelerek hemen arkasını döndü ve konuştu. “Tamam, hadi gidelim Koi.”
Bu sefer herkesin dikkati Koi’ye yöneldi. Koi, ne olduğunu anlamayarak göz kırpıp parmağıyla kendisini işaret etti. Ashley başka bir şey söylemedi, birkaç adımda ona ulaşıp kolundan tuttu. “Ah!”
Onun Koi’yi bir saniye bile durmadan sürüklediğini gören Ariel yerinden kalkarak bağırdı.
“Ne yapıyorsun! Kıyafetlere karar vermemiz gerekiyordu!”
“Amigo kıyafetlerinize siz seçip ona sonucu bildirirsiniz, değil mi Koi?
Kapıdan çıkarken bağıran Ashley, Koi’ye baktı. Koi, şaşkın bir şekilde Ashley’e baktı. Şimdi kalmak isterse Ashley rezil olabilirdi…
“Ah, evet. Öyle yaparız.”
Her zamankinden farklı olarak Koi, durumu fark edip ona uyum sağladı.
“Ben de ders kaçırdım… ödev yapmam lazım. Üzgünüm, Ariel. Hangi tasarım olursa olsun benim için sorun yok. Özür dilerim…”
Daha fazla konuşamadan Ashley tarafından çekilerek götürüldü. Kapanan kapıya bakarken geride kalan herkes şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. Ama bu son değildi. Aniden Ashley geri döndü ve çalışanlara oturdukları yeri göstererek girişteki kasaya birkaç 100 dolarlık banknot koydu ve tekrar dışarı çıktı.
Masada geri kalanların üzerine sessizlik çöktü. Herkes birbirine bakarak bu durumu anlamaya çalışırken, buz hokeyi takımından biri rahat bir nefes alarak sessizliği bozdu.
“…Tanrıya şükür. Ödemeden gidecek sandım.”
Ardından diğerleri de başlarını sallayarak onayladı.
“Ben de.”
“Ben de, gerçekten ne istersem sipariş ettim.”
“Vay, gerçekten şanslıyız.”
“Ashley sözünün eri biri.”
“Adam gibi adam.”
Ve yeniden neşeyle yemeye başladılar. Ariel de dahil olmak üzere kızlar inanmayarak kaşlarını çattılar ama elbette bunun onlar için bir önemi yoktu.
“İşte bu yüzden size goril diyorlar, farkında mısınız?”
Ariel’ın eleştirisi karşısında hamburgerini bitiren Bill sırıttı.
“Mutlu bir goril diyelim.”
Buz hokeyi takımının geri kalanı da aynı şekilde gülümsedi. Konuşmaya devam etmenin bir anlamı olmadığını gören Ariel başını salladı ve zarif kardeşlerine döndü.
“Artık yeni amigo kıyafetleri hakkında konuşalım. Olur mu?”
Etrafına bir kez daha bakıp kaşlarını çatarak emir verdi. “Goriller hariç, herkes burada toplansın.”
***
Parayı verdikten sonra dükkandan çıkan Ashley, arabasına biner binmez yolcu koltuğunda kendisini bekleyen Koi’nin şaşkın bakışları arasında ilk iş olarak kapıyı kilitledi.
‘Yine kapıyı kilitledi.’
Az önce Koi’yi arabaya bindirdikten sonra kapıyı kilitleyip dükkana geri dönmüştü. Koi, tıkırdayan ama açılmayan kapıdan umudunu keserek Ashley’i bekledi.
Sonunda arabaya bindiğinde hiç konuşmadan hemen arabayı çalıştırdı. Koi, Ashley’nin neden böyle davrandığını anlamadığı için sessizce onu izledi.
Ashley, yola çıktıktan epey bir süre sonra konuştu. “Az önceki kimdi?”
Koi, temkinli bir şekilde sordu. “Kimden bahsediyorsun?”
Ashley bir süre sessiz kaldı, sonra aniden dişlerini sıktı. Sert diş sesiyle irkilen Koi, istemsizce kapıya daha da yaklaştı. Kapının kilidini tekrar kontrol ettikten sonra konuştu.
“Yanında oturan kız, sana çok yakın görünüyordu.”
“Ah…” Başını kaşıyan Koi hafızasını yokladı. ‘Yanımda oturan kızlardan hangisi?’
“Sağındaki.”
Ashley’nin kısa cevabıyla Koi kimden bahsettiğini anladı.
“Ah, Whitney mi? Amigo takımındaki kızlardan biri.”
‘Garip. Ashley, Whitney’i tanımıyor mu?’
Amigo takımı ve buz hokeyi takımı genellikle birbirlerini iyi tanırlardı ama Ashley bir istisna mıydı, Koi merak etti. O daha bunu sormadan Ashley konuştu.
“Daha amigoluğa bile başlamadın ama şimdiden diğer kızlarla bu kadar yakın mısın?”
“Ne? Evet…”
Koi gözlerini kırpıştırıp dürüstçe cevap verdi.
“Ben çok yavaşım… Ama kızlar bana her şeyi öğretiyorlar ve nazik davranıyorlar. Hepsi iyi kızlar…”
Bunu söylerken kendiliğinden gülümsedi. Her zaman Koi’yi cesaretlendiren ve ona yapabileceğini söyleyen amigo takımındakilerin yüzleri aklına geldi ve huzursuz kalbi sakinleşti. Elbette aralarında Ariel da vardı. Sert bir yüz ifadesiyle “Hiç kasın yok!” diye bağırıyordu.
Bu sahneyi hatırlayınca yüksek sesle güldü. Bu Ashley’nin sinirini daha da bozdu.
“O kızı düşünmek bile seni mutlu ediyor, öyle mi?”
“Ne? Ah…”
Koi, düşünmeden cevap verdi.
“Biliyor musun şimdiye kadar kızlarla hiç bu kadar yakın olmamıştım… Birlikte antrenman yaparken… biraz daha yakından görüyorum. Kızların böyle olduğunu bilmiyordum, daha doğrusu kızlar hakkında hiçbir şey bilmiyordum.”
Gereksiz açıklamalar yapan Koi’nin sesi giderek neşelendi. Alışılmadık bir şekilde kekelemeden konuşuyordu ve kelimeler akıcı bir şekilde ağzından dökülüyordu.
“Kibarlar, sevimliler, harika bir bağları var. Gerçekten harika değil mi? Sen zaten biliyordun, değil mi? Bunu yeni öğrenmiş olsam bile kendimi gerçekten şanslı hissediyorum…”
Gözleri parlayarak Ashley’e baktı ama Ashley aniden direksiyonu sertçe kırdı. Korkuyla çığlık atan Koi, emniyet kemeri takılı olmasına rağmen sarsıldı. Ashley arabayı kenara çekip dörtlüleri yaktı.
“Haa, haa.”
Her şey o kadar hızlı oldu ki, Koi neler olduğunu anlayamadı. Sadece korkuyla göğsünü tuttu. Ashley, emniyet kemerini çözüp ona döndü.
“Bu yüzden mi gözümün önünde onunla öpüştün?”
Sesinin sertliği, o ana kadar yavaş yavaş nefes alan Koi’nin sıçrayarak sesini yükseltmesine neden oldu.
“Öpüşmek mi? Ben mi? Kiminle? Ne zaman?”
‘Buna inanamıyorum. Farkında olmadan ilk öpücüğümün elimden alındığına inanamıyorum. Kimle? Ne zaman oldu bu?’ Dalgınlaşan Koi’ye bir bakan Ashley, tekrar önüne dönüp sert bir şekilde konuştu.
“Yanında oturan kız, seni yanağından öptü.”
“Kim? Yanımdaki mi?”
Ashley sonunda bağırdı. “Whitney!”
Bir an için Koi’nin omuzları sarsıldı, sonra güçlükle yutkundu.
“Öpüşmek mi? Hayır, biz sadece çarpıştık!”
“Gördüm.”
“Hayır! Yanlış görmüşsün!”
Ashley, hala öfkeli bir ifadeyle ona bakıyordu. Hiçbir şekilde inanmıyor gibiydi. Koi, haksızlığa uğramış hissederek çabucak konuştu.
“Gerçekten, yere bir şey düşürdüğünü söyledi, ben de onu almasına yardım ederken sadece yüzlerimiz çarpıştı. Öpüşmek mi? Saçmalama.”
Koi hararetle inkar etti. ancak Ashley’nin yüz ifadesi hiç değişmedi. Hala öfkelenmek için nedenleri vardı.
“Birlikte masanın altına girmediniz mi?”
“Ne?”
Bir an duraklayan Koi, ardından şaşkınlıkla ağzını açtı. ‘Burada neler oluyor gerçekten!’
“Sana bir şey düşürdüğünü söylemiştim! Onu almasına yardım etmeye çalışıyordum. Neden bu kadar kızgınsın!”
O kadar haksızlığa uğradığını hissetti ki burnunun ucu sızladı. Ashley ona şüpheyle bakmaya devam ederek sordu.
“Hiçbir şey düşünmedin mi? Sadece yardım etmek için mi oraya girdin?”
“Evet!”
Buraya kadar konuşan Koi, sinirlendi ve farkında olmadan bağırdı.
“Sen de Ariel ile gülüp konuşuyordun! Neden sadece bana böyle davranıyorsun!”
İşte o an Ashley ilk kez duraksadı.
Yorum