Lick Me Up If You Can [Novel] 1. Kitap 69. Bölüm

Çevirmen: Ashily

---

***69. Kısım***

Koi konuyu değiştirerek sordu. “Öyleyse arkadaşlarından hiçbiri bilmiyor mu? Ortaya çıktığını.”

“Evet.” Ashley cevap verdi. “Ortaya çıktığımı bilen sadece birkaç öğretmen, müdür, babam ve sekreteri. …Ah, bir de tehlikeli biri daha var.”

Koi endişeyle sordu. “K-Kim?”

Ashley ona bakarak ciddi bir ifadeyle konuşmaya başladı. “Zaman zaman evime gizlice giren biri ve sırrımı biliyor.”

“Gerçekten mi? Ne yapacaksın, güvenlik sistemi falan kurman gerekmez mi?”

Koi’nin sorusuna Ashley başını salladı. “Hayır, gerek yok. O kadar küçük ki boyumun yarısına bile gelmiyor.”

“Yine de ne olacağını asla bilemezsin, ya uyurken sana saldırırsa, bu çok tehlikeli.”

Bu sözler üzerine kısa bir süre düşünen Ashley konuştu. “Evet, haklısın. Hastayken de evime gizlice girmişti. Neredeyse tehlikeli bir durum oluşacaktı.”

“Bak işte! Neyse ki bir şey olmamış.”

Ashley, hızla tepki veren Koi’ye bakarak ciddi bir yüz ifadesiyle devam etti. “Beni öldürmeye çalıştığını sanmıyorum ama güvenliği atlatıp nasıl her seferinde evime girdiğini bilmiyorum. Gerçekten korkutucu biri.”

“Güvenliği atlatıp mı?”

Koi onun sözlerini tekrarlarken aniden bir tuhaflık fark etti. Duraksayan Koi’ye bakan Ashley ciddi bir yüz ifadesiyle başını salladı.

“Evet, nasıl bir yol bulmuşsa dağları dolaşıp evime geliyor.”

Bu noktada Koi kimden bahsettiğini anlamıştı. Yüzü gittikçe kızarırken Ashley gizli bir sırrı paylaşıyor gibi alçak bir sesle ekledi.

“Ayrıca, onun ulaşım aracının ne olduğunu biliyor musun? Araba bile değil, bisiklet. Eski ve külüstür bir şey.”

Koi’nin yüzü sonunda domates gibi kızardığında, Ashley yüzünü kasıtlı olarak buruşturdu.

“O bisikleti sürerek dağları dolaşan birine nasıl karşı koyabilirim? Gerçekten çok korkutucu değil mi?”

“B-Bilmiyorum!”

Koi aceleyle arkasını dönüp sınıfa doğru koştu. Tabii Ashley birkaç adım atarak onu kolayca yakaladı.

“Fakat Koi, daha da korkutucu olan ne biliyor musun?”

Koi cevap vermeyerek tüm gücüyle koşmaya devam etti. Ashley yanında yavaşça  koşarak konuştu.

“O kişinin bisikletini değiştirmiş olması!”

Sonunda dayanamayan Koi yumruğunu salladı. “Yeter!”

Yumruğu çok zayıftı ve düzgün bile vuramadan ıskaladı. Ama Ashley yumruğun kolunu sıyırmasıyla aniden acı çeker gibi yere çöktü. Koşmaya devam eden Koi arkasını dönüp ona bağırdı.

“A-Ash?”

‘Tanrım!’ Koi benzi atmış şekilde geri döndü. Ashley o yaklaşana kadar yere çömelmiş halde kolunu tutuyordu. Koi telaşla sordu.

“Ash, iyi misin? Özür dilerim, daha yeni dönüşüm geçirdiğin için iyi hissetmiyor olmalısın… Ne yapmalıyım, gerçekten özür dilerim.”

‘911’i mi arasam?’ Aceleyle telefonunu çıkarmaya çalışırken birden Ashley onun kollarını tuttu. Koi, gözleri kocaman açıldığında Ashley’nin gülümsediğini gördü.

“Seni yakaladım.”

“Beni kandırdın!”

Koi geç de olsa mücadele etti ama hiçbir etkisi olmadı. Ashley kolayca ayağa kalktı ve Koi’yi bir koluyla sararak kendine çekti.

“Bu sefer sen bana yakalandın.”

“Beni kandırdın.”

Ashley hiç üzgün olmayan bir ses tonuyla konuştu.”Evet, üzgünüm.”

Koi ona kızmaya çalıştı ama hissettiği tek şey rahatlama duygusuydu.

‘Neyse ki yaralanmamış…’

Koi’nin rahatladığını gören Ashley gülümsedi. Eğer okulda olmasalar onu öpecekti. Ashley, bu isteğini bastırarak onunla yürümeye devam etti. Yan yana yürürlerken, nefes alış verişi düzelmeye başladığında Koi birden önceki konuşmalarını hatırladı.

“Hey, Ash.”

Ashley her zamanki gibi hemen cevap verdi. “Evet?”

Koi hatırlayabildiği azıcık bilgiyi kullanarak sordu. “Az önceki konuşmamıza göre, evde feromonlarını yayıyorsun, değil mi? O zaman ben evine gelirsem onlara maruz mu kalacağım?”

“Evet.” Ashley yine hemen cevap verdi ama içten içe gergindi. Belki de Koi artık evine gelmeyeceğini söyleyecekti. ‘Yapacak bir şey yok. Bütün bunlar ortaya çıkışımdan kaynaklanıyor.’

Tam kendini zihinsel olarak hazırlarken, Koi beklenmedik bir şekilde başını salladı.

“Anladım. Tamam.”

“…Bu kadar mı?”

Bu basit tepkisi karşısında Ashley istemsizce bakışlarını yoldan ayırdı ve Koi’ye baktı.

“Ha? Evet…”

Koi kafasını kaşıyarak şaşkınlıkla cevap verdi. “İyice yıkanmak yeterli değil mi? Merak etme, ben günde iki kez duş alırım.”

Sırıtarak ekledi. “Dönüşüm geçirdiğin süre boyunca yanındaydım ve hiçbir şey olmadı.”

Babasının Ashley ile görüşmemesini söylediğini, söylemedi. Zaten Koi’nin, babasının bu sözlerini dinlemeye niyeti yoktu.

<Birlikte olalım.>

Koi’nin sözlerini hatırlayan Ashley’nin yüzünde yavaşça gülümseme belirdi ve “…Tamam.” dedi. “Birlikte olalım.”

Koi başını salladı. “Evet.”

‘Babamın ne söylediği umrumda değil. Çünkü Ashley’den asla ayrılmayacağım.’ 

Bunu düşünerek Koi, Ashley’e neşeyle gülümsedi.

“Seninle olacağım.”

O an, Ashley Koi’yi sarıp öpmek istememek için ellerini yumruk yaptı ve tırnakları avucuna batana kadar sıktı. Burası okul, diyerek nerede olduğunu olduğunu kendine sürekli hatırlattı. ‘Koi’nin iyiliği için kendimi tutmalıyım.’

Henüz resmi olarak çıkmıyorlardı. O günün bir an önce gelmesini istiyordu ama ne geleceğini kimse bilmiyordu. Bir gün, bir saat, bir dakika, bir saniye bile onun için çok uzundu.

Sınıfa vardıklarında Ashley konuştu. “Koi.”

Koi başını kaldırarak ona baktı ama Ashley hala ileriye bakarak devam etti. “Uzun süre bekleyemem.”

‘Ne?’

Koi hemen tepki veremedi ve gözlerini kırpıştırdı. Ashley onu bırakıp sınıfa girdi. Koi, bir süre duraksadıktan ardından geldi ve Ashley’nin yanına oturdu. Ashley ona kasıtlı olarak gülümsedi.

‘O yüzden, lütfen bir an önce hislerini kabul et, Koi.’

Başka bir öğrenci sınıfa girdi ve öğretmen derse başladı. Ashley, duruşunu hızla düzelten Koi’ye baktı. Normalden daha gergin olan ifadesinden, az önce söylediklerinin onu çok etkilediği anlaşılıyordu. Ashley, Koi’nin yüzüne bakarken düşündü.

‘Daha fazla dayanamayabilir ve seni kaçırabilirim.’

***

“Bir, iki, üç, tamam!”

Ariel’in komutuyla herkes aniden durdu. Müzik de aynı anda durdu ve birkaç saniye sonra herkes nefes nefese kaldı. Koi de derin nefes alarak dinlendi.

Amigo takımının antrenmanları düşündüğünden daha zordu. Ayrıca beklediğinden çok daha fazla egzersiz yapıyorlardı ve takım üyelerinin dayanıklılığı olağanüstüydü.

Koi takıma katıldığından beri takım arkadaşları da dahil olmak üzere dünyadaki tüm amigo kızlara bir özür borçlu olduğunu hissediyordu. Çünkü her zaman gülümsüyorlar ve neşeliydiler ama bunun için verdikleri çabayı, eğitimi ve gözyaşlarını asla hayal etmemişti. Üstelik hepsi işlerini gerçekten ciddiye alıyordu.

“Buffalo Lisesi’ni şampiyonluğa taşıyacağız!”

Ariel bağırdı ve hepsi yüksek sesle tekrar etti. Koi de aynı şekilde bağırarak onların duruşuna hayran kaldı.

Ama bu duygu uzun sürmedi. Koi için her zaman ekstra antrenman vardı.

“Çok az kasın var.”

Ariel, sık sık Koi’nin vücudunun çeşitli yerlerine dokunarak onu sert bir şekilde eleştirirdi. Amigo takımının üyeleri, tekrarlanan fiziksel antrenmanları sayesinde oldukça kaslıydı. Özellikle Ariel, takım kaptanı olarak en iyisiydi.

Bir keresinde yardımcı kaptan, övünerek Koi’ye “Ariel amatör boks maçı turnavasını bile kazandı.” demişti. Koi etkilenmişti ama Ashley’nin kızarmış ve şişmiş yüzü aklına gelince tüyleri diken diken olmuştu.

“Tamam, bugün de iyi iş çıkardınız.”

Herkes dağılmak üzereyken, Ariel dikkat çekmek için ellerini çırptı. Herkes ona baktığında konuşmaya başladı.

“Yakında eve dönüş maçı olacak, bu yüzden üniformalarımızı yaptıracağız. Üniformalarında herhangi bir sorun yaşayan olursa, bana veya yardımcı kaptana mutlaka bildirsin. Bu maç dönemin başında yapılacak, o yüzden her şeyi doğru yapmamız gerekiyor.”

“Evet!”

“Tamam!”

Herkes motive bir şekilde cevapladı ve Ariel başını salladıktan sonra aniden gülümsedi.

“O halde takımın kaynaşması için bugün hep birlikte Green Bell’de takılmaya ne dersiniz?”