Lick Me Up If You Can [Novel] 1. Kitap, 48. Bölüm

Çevirmen: Ashily

***48.Kısım***

‘Ha?’

Aniden duyduğu ses üzerine Koi, burnunu çekerek kafasını kaldırdı. Boş okul bahçesinde birden başka birinin gölgesi belirdi. Gözlerini hızlıca kırpıştırıp dikkatle baktığında, birinin ona doğru koşarak geldiğini gördü.

Şaşıran Koi, istemsizce bağırdı. “Ash?”

Ashley o kadar da hızlı koşmuş gibi görünmüyordu ama birkaç adımda Koi’nin hemen önüne gelmişti. Kocaman açılmış gözleriyle ona bakan Koi’ye, Ashley gülümsedi. “Neyse ki, hala buradaymışsın.”

Koi öylece bakarak ‘Şu anda ne görüyorum ben? Hala gerçekmiş gibi gelmiyor’ diye düşündüğü sırada Ashley aniden kaşlarını çattı.

“Sorun ne? Ağladın mı sen?”

“Hayır. Sadece, gözüme toz kaçtı.” Kollarıyla gözlerini sertçe ovuşturan Koi, tekrar ona baktı. “Sen neden buradasın? Ne oldu?”

“Ne oldu derken?” Ashley, Koi’nin sözlerini tekrarladı ve şakacı bir şekilde güldü. “Buz pateni antrenmanı yapacaktık, unuttun mu?”

“Ha, ne?” Koi’nin şaşkınlıktan kekelediğini gören Ashley, neşeyle kahkaha attı. Parmağıyla Koi’nin burnunu şakacı bir şekilde dürterken, yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.

“Beni beklediğini sanmıştım, yanıldım mı? Başka bir arkadaşını mı bekliyordun?”

“Hayır, seni bekliyordum. Ama…” Koi hala şaşkındı. “Arkadaşların nerede?”

“Ah, bir şey unuttuğumu söyledim ve geri döndüm.”

Bu sözler Koi’ye, üzücü fikrinin doğru olduğunu düşündürdü. 

‘Ashley gerçekten benimle başbaşa olduğunu söylemek istemiyordu…’

“Seninle başbaşa vakit geçirmek istiyorum ama öğrenirlerse onlar da katılmak isteyecekler.”

Duymayı hiç ummadığı sözlerle Koi tekrar şaşırdı. “Ne?”

Çoğu kişi doğrudan söylenmese bile sözlerinin altında yatan anlamı anlardı ama ne yazık ki Koi değil. Ashley anlamasını beklemiyordu, çünkü onu tanıyordu. Ashley ona kocaman açılmış gözlerle bakmaya devam eden ve söylediklerinin tek kelimesini bile anlamayan Koi’nin elinden bisikletini alıp her zamanki gibi omzuna astı.

Koi, irkilerek elini uzattı. Bisikleti kendisinin götürebileceğini söylemek üzereydi ki Ashley aniden elini tuttu.

Koi bu sefer tek kelime bile edemedi sadece derin bir nefes aldı. Ashley, parmaklarını birbirine kenetledi ve ileri geri sallayarak yürümeye başladı.

Koi, onunla el ele yürürken kafasında binbir türlü soru vardı. ‘Ashley az önce bana ne dedi? Duyduklarım doğru mu? Yoksa yanlış mı duydum? Belki de aklım yerinde değil. Bu tamamen benim hayal ürünüm olmalı. Ne yapacağım, hastane sigortam bile yok.  Bir dakika, Ash benimle yürüyor ve elimi tutuyor, yani bu benim hayalim olamaz. O zaman gerçekten Ashley bana öyle mi dedi? Benimle başbaşa vakit geçirmek mi istiyor? Niçin? Neden?’

Koi’nin iç sesiyle verdiği savaşın ortasında araya Ashley’nin sesi girdi. “Koi.”

Ashley, Koi’nin düşünce seline dalmış gözlerine baktı. “Yarın işin kaçta bitiyor? 18.00’da mı?”

“E-evet.”

Başını sallayan Koi’ye, Ashley gülümsedi.

“O zaman 18.10’da gelirim. Sana uyar mı?”

Koi, birden bire neden bahsettiğini anlamadı ve ona baktı. “Ha, ne için?” 

Ashley gülümseyerek devam etti. “Yarın işin bitince, birlikte bir yerlere gidelim.”

“Ne?” Koi yine aynı tepkiyi verdi. Ne demek istediğini anlayamıyordu. “Yarın parti vereceğini söylemiştin…” Davet edilmediğini hatırlayınca göğsünde bir acı hissetti. 

Ashley önemsiz bir şeymiş gibi omuz silkti. “Onlar kendi aralarında eğlenir, biz de kendi başımıza eğleniriz.”

Koi’nin gözleri kocaman açıldı. ‘Bu da ne demek?’  

Onun bu tepkisini eğlenceli bulan Ashley, şüpheci bir ifadeyle sordu. “Yoksa benimle takılmak yerine partiye gitmeyi mi tercih edersin?”

“Hayır! Kesinlikle hayır!” Koi, hızla başını sallayarak reddetti. Sonra kızaran yüzüyle mırıldandı. “Seninle başbaşa vakit geçirmeyi daha çok istiyorum…”

“Tamamdır.” Ashley, o an Koi’nin kulaklarının hızla oynamaya başladığını görüp gülümsedi. “O zaman karar verdik. 18.10 uygun mu? Seni bu saatte alırım.”

“Evet, uygun.” Başıyla onaylayan Koi, Ashley’e baktı. “Peki yarın nereye gideceğiz?”

“Sana kabul etmeden önce sormanı söylemiştim, değil mi?” Ashley, şakacı bir ifadeyle uyardı. “Böyle hemen cevap verirsen kötü biri seni kaçırabilir.”

Koi sonunda kahkaha attı. Her zaman olduğu gibi Ashley’e kızararak gülümsedi. “Sadece sana karşı böyleyim.”

Ashley’nin tam da o kötü insan olabileceğini hiç düşünmediği belliydi. Ashley, onun bu sınırsız güvenini paramparça etme arzusunu bastırıp nazikçe gülümsedi. Neşeyle kahkaha atan Koi’nin kulakları sürekli oynuyordu.

Ashley, o anda bir spor takımına katılıp oldukça zorlu antrenmanlara dayandığı için minnettar oldu. Yoksa şu an sabrı tamamen tükenmiş olabilirdi.

Hiçbir şey olmamış gibi davranarak Koi’nin elini bıraktı ve cebinden arabasının anahtarını çıkarıp bagajı açtı. 

“Arabaya geç ve otur.”

Her zamanki gibi Ashley, Koi’nin bisikletini tek başına taşıyıp bagaja koydu. O sırada Koi, teşekkür ve mahcubiyetle yolcu koltuğuna oturdu. Ashley, sürücü koltuğuna oturup emniyet kemerini taktıktan sonra sessizce yerinde oturan Koi’ye göz attı ve motoru çalıştırdı.

“Nereye gideceğimizi söylemeyeceğim. Yarın öğrenirsin.” Sırıtarak ekledi. “Çok şaşıracaksın.”

Koi heyecanla sordu. “Gerçekten mi?”

Sonrasında kulaklarının hareket ettiğini hissedip hızla tuttu ama Ashley zaten görmüştü. Utançtan ne yapacağını bilemeyen Koi’yi görmezden gelen Ashley, arabayı sürerek okuldan çıktı.

Araba yola çıktıktan sonra Koi, çekinerek seslendi. “Şey, Ashley.” 

Ashley gözünün ucuyla bakınca Koi tereddüt içinde sordu. “Şey… acaba, bu yüzden mi beni yarınki partiye davet etmedin?”

‘Benimle baş başa vakit geçirmek için mi?’ Sadece bu düşünce bile kalbinin hızla atmasına ve parmak uçlarının titremesine yetti. Az önce çok üzgündü ama şimdi tam tersiydi. Ashley’nin diğer arkadaşlarını bırakıp sadece onunla vakit geçirmek istemesi, hayal bile edemeyeceği bir şeydi. Heyecanla dolu Koi’yi gören Ashley, muzipçe konuştu. “Hayır, seni kaçırmak için.”

Kısa süre sonra Koi kahkahalara boğuldu. “Hahaha.”

Kızarmış yanaklarını ve hızla hareket eden kulaklarını gören Ashley de güldü.

‘Zavallı Koi. Bu kadar basit bir şeye ağlamış.’

Aslında Ashley, Koi’yi gördüğü anda ağladığını anlamıştı. Gözleri olan herkes anlayabilirdi. Ancak hiçbir şey bilmiyormuş gibi davranmıştı çünkü Koi’nin incineceğini düşünmüştü.

Ama ağlayacağını düşünmemişti.

Partiye gelemeyeceğini söylediği için ağladığını öğrenmek Ashley’i şaşırtsa da sorun yoktu. Şimdi Koi tamamen o anı unutmuş ve sevinçle doluydu. Kulaklarının sürekli hareket etmesi bunun kanıtıydı.

Aslında Bill ve diğer arkadaşlarıyla birlikte Koi’yi gördüğünde, Ashley daha önce hiç hissetmediği bir hoşnutsuzluk hissetmişti. Şimdiye kadar Koi, gruba iyi uyum sağlamıştı. Birlikte konuşuyor ve gülüyorlardı.

Ama bu sadece Ashley de yanlarındayken oluyordu. Kendisi olmadan Koi’nin diğerleriyle samimi bir şekilde konuştuğunu görmek onu kızdırmıştı. Doğrusu biraz kıskanmıştı.

Koi’nin gözlerinin kenarındaki kızarıklığı düşündükçe farklı bir his kapladı içini. Ama özür dilemeyecekti. Bunun yerine konuyu değiştirdi.

“Koi, eve varınca akşam yemeği yiyelim mi?”

“Olur.” Hemen cevap veren Koi’ye Ashley tekrar sordu. “Ne yemek istersin? Sipariş edebiliriz, ne istersen söyle.”

“Hepsi olur.” Koi yine tereddüt etmeden cevap verdi. “Seninle birlikteyken her şey güzel.”

Neşeyle gülümsemeye devam eden Koi’nin kulakları sürekli hareket ediyordu. ‘Parti kimin umurunda.’ Ashley, Koi’ye gülümsedi.

Böyle tatlı ve sevimli bir Koi’yi sadece Ashley Miller bilmeliydi.

************************************************************************************************

Yemin ederim bu ikisinin flörtlerine ölüp bitiyorum. Çevirirken bile 32 diş çeviriyorum. Aşırı tatlılarrr ♥ -Ashily