Çevirmen: Khentimentiu
“Ha?”
Mu Yi Fan sonunda tam anlamıyla uyandı.
“Niye soyunayım ki?”
Zhan Bei Tian cevap vermedi. Gözlerini ocağın üzerindeki devasa demir kazana çevirdi. Çapı neredeyse bir metreydi, yüksekliği de aynı şekilde. İçine rahatça bir insan sığacak büyüklükte. Kazanın içinden bembeyaz buhar yükseliyordu ve havayı yoğun bir ilaç kokusu kaplamıştı. Kazanın altındaki alev hâlâ yanıyordu. Tam bir… şifa kazanı.
Mu Yi Fan bakakaldı. Aklına hemen tarihi dizilerdeki “ilaç banyosu” sahneleri geldi. Hani doktor, hastayı fokur fokur kaynayan ilaç suyunun içine sokar da, “toksinleri dışarı atsın” diye terletirdi ya… tam da öyle bir sahne.
Gözlerini kıstı. Şüpheleri vardı. Bu koca kazanın sadece ilaç kaynayan bir kazan olmadığını sezmişti. Zhan’ın uzay cebinden getirdiği özel kaynak suyuyla dolu olması da cabası.
Sessizce kapıya doğru adım attı, usulca kaçmaya niyetlendi.
Ama Zhan Bei Tian ondan hızlıydı. Mutfağın kapısına geçip kaçış yolunu kesti. Kaşları çatıldı, sesi birkaç ton düştü.
“Kazanın içine gir.” Mu Yi Fan saf ayağına yatmaya çalıştı.
“Hangi kazan?” Sanki az önce bir metrelik kazanı görmemiş gibi…
Zhan gözlerini kısıp tehditkâr bir sesle konuştu.
“Kendin girmezsen, seni ben sokarım.”
“Ya Rabbi,” diye geçirdi içinden Mu Yi Fan. Bu adam banyo yaptıracağım diye canımı alacak şimdi.
Gülümseyerek geri adım attı.
“Ben zaten dün gece duş aldım, hiç zahmet etmeseydin…”
Ama Zhan çoktan kollarını uzatmış, bir eliyle Mu Yi Fan’ın kolunu tutmuş, diğer eliyle pijamasının altından tutup tek hamlede üstünü soymuştu.
“Zhan Bei Tian! Ne yapıyorsun sen?!”
Mu Yi Fan üstünü elleriyle kapatmaya çalışırken feryat etti.
Pijaması pamuklu ve gevşek olduğundan, Zhan’ın çekiştirmesiyle kolayca yırtılmıştı. Zhan hiçbir şey söylemeden, tek koluyla Mu Yi Fan’ı kucakladı, diğer eliyle kalan giysileri de çıkardı ve… Şap! Kazanın içine bıraktı!
Mu Yi Fan hemen doğrulmaya çalıştı ama Zhan onu tekrar suya bastırdı.
“Zhan Bei Tian!”
“İkimiz de erkeğiz diye böyle kafana göre üstümü başımı çıkaramazsın! Seni tacizden dava ederim bak, ciddiyim!”
Zhan Bei Tian bir şey demedi, cebinden bembeyaz bir ipek mendil çıkardı. Mendili birkaç kez katlayıp Mu Yi Fan’ın gözlerine bağladı.
“Ne oluyor? Gözümü de niye bağlıyorsun şimdi?”
Mu Yi Fan mendili çıkarmaya çalıştı ama Zhan onu durdurdu.
“Çıkarmayı deneme.”
“Ama neden?!”
Zhan Bei Tian’ın sesi artık tehditkârdı.
“Çıkarmayı deneme yoksa bu mendille seni bağlarım.”
“Senin derdin ne be adam?!”
Mu Yi Fan artık isyan ederek bağırıyordu.
Bu sırada su daha da ısındı. Öyle bir sıcaklık geldi ki, Mu Yi Fan neredeyse çığlık atacaktı. Ama sonra garip bir şey oldu.
Su bir anda serinlemiş gibi hissettirdi.
Vücudu sanki kendi içinde bir savaş veriyordu. Kemikleri, kasları, derisi… hepsi aynı anda hem rahatlıyor, hem geriliyordu. Bir tuhaflık vardı.
Üstelik gözleri bağlı olduğu için işitme duyusu keskinleşmişti. Zhan Bei Tian’ın elini suya daldırdığını duyunca, içgüdüsel olarak kaçınmak istedi. O an…
İkisi de dondu kaldı.
Yorum