Çevirmen: Khentimentiu
Mu Yi Fan ve Zhan Bei Tian, Yushi Sokağı’nda buluşmak üzere sözleşmişlerdi. Arabanın içinde otururken hem gözleri hem ağzı gülmekten kendini alamıyordu.
Bu, Zhan Bei Tian tanıştıklarından beri onu ilk defa bu kadar keyifli görüyordu. Gülümsemesi gözlerinin içine kadar yansımıştı. Gözleri sanki hilal gibi parlıyordu. Dayanamadı ve sordu.
“Hayırdır, ne buldun da bu kadar keyiflendin?”
Mu Yi Fan, Zhuang Zi Yue’yi hatırladı. Gülümsemesi daha da genişledi.
“Uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla karşılaştım da…”
“Kadın mı, erkek mi?”
“Erkek.”
Zhan Bei Tian arabayı çalıştırdı ama yüzünde kocaman bir sırıtışla… Mu Yi Fan ondan da büyük bir sırıtışla dışarıya bakmaya başladı. Yushi Sokağı’ndan sessizce uzaklaştılar.
Arabada bir anda sessizlik oldu. Mu Yi Fan esnedi ve farkında olmadan uykuya daldı, ta ki Bai Bi Köyü’ne dönene kadar.
Arabadan indiğinde Chen Dong’un avlusuna doğru yürüyerek kocaman bir esneme hareketiyle gerindi. Üstü başı da bu sırada yukarı kalkınca, hafiften çıkıntılı karnı açığa çıktı.
Zhan Bei Tian, arabadan inerken onun karnına gözü takıldı. Tam o sırada, Mu Yi Fan’ın göbeğinde hafif bir kırmızı ışık çaktı.
Zhan Bei Tian’ın vücudundaki uzay enerjisi de anında hareketlendi.
“Bugün Yushi Sokağı’ndayken neye dokundun sen? Yeşim taşına mı, ham taşa mı?”
“Evet, Yushi Sokağı’na gitmişim, orada taşa dokunmadan olur mu?”
Ellerini indirdi, üstünü başını düzeltti ve kapıdan içeri girdi.
Chen Dong avluda bir şeylerle uğraşıyordu, onları görünce gülümsedi.
“Mu Kardeş, Zhan bey, hoş geldiniz. Muhtar sizi salonun içinde bekliyor.”
Bai Bi Köyü’nün muhtarı da sesleri duyunca hemen lobiden çıktı ve kocaman bir sırıtışla konuştu.
“Zhan Bey, sonunda döndünüz.”
Zhan Bei Tian ve Mu Yi Fan sabah köyden ayrıldığında muhtar, Zhan Bei Tian’ın köyün pirincini almaktan vazgeçip başka bir yere gittiğini sanmıştı.
Ama sonra, onların Guyu Kasabası’na gittiğini öğrenince, kararını değiştirdi. Artık pirinçleri, meyveleri, sebzeleri ve tavukları satmaya niyetliydi.
Zhan Bei Tian, muhtarın yüzündeki sırıtışı görünce sabah Guyu’ya gidip gösteri yapmalarının işe yaradığını anlamıştı.
Salona girip koltuğa oturdu ve direkt konuya girdi.
“Muhtar, düşündünüz mü ne yapacağınızı?”
Muhtar başını sallarcasına hızlı hızlı onayladı.
“Biz köylülerle konuştuk, anlaştık. Pirinçleri, sebzeleri, meyveleri ve tavukları size satacağız. Öbür gün hepsini G Şehri’ne gönderiyoruz.”
Zhan Bei Tian, masanın üzerindeki kalem kağıdı alıp Lu Lin’in telefon numarasını yazdı.
“G Şehri’ne gidince bu kişiyi bulacaksın. Önce parayı ondan al, sonra malları teslim et.”
Muhtar bu prosedürü duyunca içi rahatladı. Birkaç kelime daha edip Lu Lin’in numarasını aldı ve Chen Dong’un evinden ayrıldı.
Ertesi gün, Bai Bi Köyü’nde hayat tam bir pazaryeri gibiydi, herkes dört bir yana koşturuyordu.
Yorum