Çevirmen: Khentimentiu
Oda öyle pek büyük sayılmazdı, en fazla 15 metrekareydi. Eşyalar desen sade mi sade, bir buçuk kişilik eski mi eski bir yatak, bir masa, bir boy aynalı gardırop… Mobilyaların hepsi muhtemelen üç-dört nesil görmüş, tarihi eser niteliğinde gibiydi.
Ev sahibi, kafasını kaşırken biraz utanarak, “Bizim evde sadece burası var, idare ederseniz buyurun kalın,” dedi.
Zhan Bei Tian cebinden 1500 yuan çıkarıp adama uzattı.
“Amca, biz burada beş ila yedi gün kalacağız. Bu süre boyunca yemekleri de sen hazırlayabilir misin? Ha bu arada, biz daha akşam yemeği yemedik. Hemen bir şeyler yapabilir misin?” Beş ila yedi gün mü? evet kesinlikle babasıyla B şehrine gitmeyecek.
Ev sahibi Chen Dong çekinerek ellerini salladı.
“O kadar para çok be evlat, 500 yeter.”
Zhan Bei Tian lafı uzatmadan parayı adamın eline sıkıştırdı.
“Benim arkadaş biraz iştahlıdır… Azıcık bol yapar mısınız zahmet olmazsa.”
Chen Dong önce bir düşündü, sonra gülümsedi.
“Tamam, hemen mutfağa geçeyim. Bu arada tuvalet merdivenlerin solunda, duş da orada.”
“Tamamdır.”
Chen Dong mutfağa geçince Zhan Bei Tian da banyoya yöneldi. Geri geldiğinde sadece daracık bir kot pantolon giymişti. Model gibiydi resmen, uzun boylu, geniş omuzlu, o baklavalara kelimeler yetmez zaten…
Mu Yi Fan’ın gözleri adeta podyumdaki mankenleri izler gibi yapıştı adama. Sonra suratını buruşturdu, hem kıskançlıktan hem de sinirden.
Zhan Bei Tian üstünde bir çift delici göz hissedince istemeden Mu Yi Fan’a döndü.
“Hayırdır, ne bakıyorsun?”
Mu Yi Fan cevap vermedi, bir anda aynaya koştu, tişörtü kaldırıp karnına bakmaya başladı.
Karnı hafiften çıkmış, kendinden hoşnutsuz bir suratla mırıldandı.
“Bu göbek ne zaman eski haline dönecek ya…”
“…”
Mu Yi Fan bir anda derin nefes aldı, göbeğini içine çekti, bir anda yarım parmak inceldi ama göbek hâlâ oradaydı.
Zhan Bei Tian onun bu çabalarını izlerken bir anda patladı.
“Sen napıyorsun be adam?!”
Mu Yi Fan korkudan sıçradı, göbeğini hemen saldı.
“Şey… karın kası çalışıyorum ben.”
Zhan Bei Tian derin bir iç çekti, sonra sakin bir sesle.
“Bunu bir daha yapma, tamam mı?”
Mu Yi Fan hemen atladı.
“Nedenmiş?”
Zhan Bei Tian cevap vermedi, buz gibi bir ses tonuyla konuyu değiştirdi.
“Git, duş al.”
Mu Yi Fan, baş karakterin suratının asıldığını görünce üstüne gitmedi. Pijamasını kaptığı gibi banyoya kaçtı.
Zhan Bei Tian da gömleğini giydi, odadan çıktı ve alt kata indi. Chen Dong mutfakta yemekle uğraşıyordu. Ona gizlice 500 yuan daha uzattı.
“Amca, benim arkadaş hasta… Ona biraz daha kuvvetli, besleyici şeyler lazım.”
Chen Dong, kafası sargılı Mu Yi Fan’ı hatırlayıp gülümsedi.
“Merak etme, her gün ona tavuk çorbası yaparım ben.”
Zhan Bei Tian bu sözle tatmin olmadı, öylece Chen Dong’a bakakaldı.
Chen Dong kaşlarını kaldırdı.
“Başka bir şey mi var evlat?”
Zhan Bei Tian biraz düşündü, sonra kısık sesle mırıldandı.
“Şey… Amca, birkaç gün boyunca… şey… hamile kadınların yediği tarzda yemekler yapsan, sebzeli falan… olur mu?”
“…”
Yorum