Çevirmen: Khentimentiu
Mu Yi Fan, eczanedeki görevlinin dediklerini hatırladı.
“Tok karınla alacaksın, her seferinde iki tane, günde üç kere.”
Şişeyi eline aldı, içinden bir tablet daha çıkarıp ağzına attı.
Tam o sırada, yatağa fırlattığı telefon ördek yavrusu gibi vaklamaya başladı.
“Öhö! Öhö! Öhö!”
Mu Yi Fan ilacı panikle yuttu.
Anam! Bu ne biçim zil sesi?!
Kendine gelir gelmez bir bardak su içip telefonu kaptı.
Ekranda Mu Yi Hang yazıyordu.
Hızla cevapladı, “Ağabey, noldu?!”
Karşı taraf sessizdi.
Mu Yi Fan, şaşkın şaşkın ekrana baktı.
Arama hâlâ devam ediyor, ama ses yok.
Hmm… bir şey mi hissetti yoksa?
Sesi ciddi ve soğuktu.
“Bir şey mi oldu?”
Amanın!
Kendi yazdığı romanda gerçek hayattaki tanıdıklarının ismini karakterlere verdiği güne lanet olsun! Bu resmen kendi mezarını kazmak.
Şimdi telefondaki Mu Yi Hang, bu bedenin ağabeyi.
Yani, romandaki o ikinci kardeş, hani virüsü enjekte ettiren psikopat!
Ama gerçek hayatta?
Mu Yi Fan’ın öz be öz, pamuk gibi abisi.
Aralarında tam on beş yaş var, tam bir “canım kardeşim” modun da biridir.
Ablaları Mu Yi Xue de öyle. On yaş büyük, ama anne gibi sevgi dolu.
Şimdiyse…
Ağabeyi onu öldürmeye çalışan karakter, ablası da kahramanı katletmeye çalışan yancı!
Allah’ım… bana yardım et lütfen. Şu evreni birisi resetlesin.
Ha unutmadan, romandaki üvey anne karakteri de…
Gerçekte Mu Yi Fan’ın öz annesi!
Bu nasıl bir manyaklıktır?!
O sırada, Mu Yi Hang konuştu, “Babam yarın dönüyor. Annem seni akşam yemeğine bekliyor.”
Sonra telefonu kapattı.
Mu Yi Fan derin bir “oh” çekti.
Şükür ki başka bir şey olmadı.
Ama bir yandan da kaşlarını çattı.
Yarın… gerçek Mu Yi Fan gibi giyinmem gerekecek. Tüh!
Tam bu düşüncelerle boğuşurken kapı çaldı.
Villada başka kimse yoktu ki…
Zhan Bei Tian.
Mu Yi Fan hızlıca mide ilacı şişesini kapattı ve kapıyı açtı.
“Bi’ şey mi oldu?”
“Film izleyelim.”
Mu Yi Fan bir an dondu.
Oha! Kahraman beni film izlemeye çağırıyor?!
İçinden bir sevinç yükseldi ama bir anda duraksadı.
“Yine çizgi film açmayacaksın değil mi?”
Zhan Bei Tian’ın o buz gibi gözlerinde minik, görünmez bir tebessüm parladı.
“Hayır.”
Mu Yi Fan kocaman sırıttı.
“O zaman sinema vakti!”
Zhan Bei Tian bu kez gerçekten animasyon açmadı.
Mu Yi Fan’ın sevdiği bir komedi filmi açtı.
Ama film tam ortasına gelince… bir anda kapattı.
“Yarın devam ederiz,” deyip kalktı.
Sonra sabah çaldığı o klasik piyano müziğini tekrar açtı.
Bir de kapağı olmayan bir kitap buldu, başladı onu okumaya.
Mu Yi Fan, Zhan Bei Tian’ın bu tuhaf moduna anlam veremedi.
Bu neyin vibe’ı kardeşim?
Birkaç şarkı sonra Mu Yi Fan, kanepede gevşedi ve sızdı kaldı.
Zhan Bei Tian, kitabı usulca kapattı, ayağa kalktı ve uyuyan Mu Yi Fan’ın yanına gitti…
Yorum