Çevirmen: Khentimentiu
Mu Yi Fan gözlerine inanamadı.
“Elim… Elime ne oldu?”
Parmak uçlarına baktı, tırnakları koyu koyu parlıyordu. Sanki siyah oje sürmüş gibi, cilt rengi de soluk beyazdan dumanlı griye dönmüştü.
Resmen “gotik zombi manikürü” gibi bir şeydi bu!
Ama bunun için daha çok erkendi ya!
Kitapta Mu Yi Fan’ın zombi dönüşümü nisan sonlarına doğru başlıyordu, şimdi ise daha ayın başıydı… Bu hızla giderse haftaya zombi rap albümü çıkarırdı.
“Hassiktir ya bu nasıl oldu şimdi?” diye düşünmeye başladı.
Aklına Qing Tian Boncuğu geldi.
Yoksa bu boncuk, beni erken zombi yaptı da haberim mi yok?
Ama kitapta yazdığına göre, boncuğun daha tepki vermesi için zamanı vardı. Bu kadar erken etki etmesi mantıksızdı.
Sonra bir şey hatırladı…
O içtiği su!
Zhan Bei Tian’ın “mideyi rahatlatır” diye verdiği suyu içtikten sonra…
Bağırsakları oryantal dansa başlamıştı.
Bir de bu kadar çok yemek yedikten sonra patlak verdi bu kriz.
Ama ya mesele sadece müshil değilse?
Kitaba göre Zhan Bei Tian’ın içinde gizli bir yaşam alan vardı. Orada mis gibi bir göl, o gölden akan şifalı bir kaynak suyu… Hani bir içiyorsun, vücudun toksinleri atıyor, hastalıklar kaçıyor, ruhun bile detoks yapıyor o derece.
Ama Mu Yi Fan’da böyle bir etki olmamıştı. Sadece bağırsaklar ‘acil çıkış’a geçmişti.
Demek ki su saf değildi.
Belki Zhan suyu normal su ile karıştırmıştı.
Ama esas sorun şu.
Bu adam daha beni yeni tanımışken neden bana sihirli suyundan versin ki?
Eğer o su dönüşümü hızlandırdıysa, işte o zaman…
Zavallı Zhan!
Çünkü bu su zombiliği temizleyemiyor, tam tersine… zombi modunu turboya alıyordu.
Mu Yi Fan ellerine baktı. Ne yapacağını bilemedi.
“Yüzüm zaten sargılı, şimdi bir de ellerimi mi sarayım? Mumya gibi gezeceğim resmen…”
Ama öyle yaparsa da iyice şüphe çekerdi.
Bir an düşündü, sonra banyodan çıktı. Masanın üstündeki cüzdanı cebine attı, ellerini cebine soktu ve sinsice yürümeye başladı.
Tam kapıdan çıkarken, Zhan Bei Tian’ı koltukta biriyle konuşurken gördü.
“Bugünkü sebze alımı iptal. Onun yerine 50 bin kutu bebek maması alacaksınız. 0-10 yaş arası çocuk oyuncakları, 18 yaş altı kıyafetler… İlkbahar, yaz, sonbahar, kış, erkek kız fark etmez. Ne varsa topla.”
Mu Yi Fan’ın gözleri fal taşı gibi açıldı.
Yuh! Bu nasıl bir alışveriş listesi be kardeşim?
Kitapta böyle bir şey yazmamıştı. Bu kadar mama, oyuncak falan ne alaka?
Ama fazla düşünmeden kapıya yöneldi.
Zhan Bei Tian o sırada telefondakine “Bekle biraz.” Deyip gözünü Mu Yi Fan’a dikti.
“Hayırdır, nereye?”
Mu Yi Fan durdu, içinden “Yakalanmaaa” diye kendine telkin verip sakin görünmeye çalıştı.
“Şey… İshal oldum ya… Eczaneye ilaç almaya, bir de alışveriş yapmaya gidiyorum. İki üç tişört falan.”
Zhan Bei Tian şüpheyle karnına baktı.
“Sen bu halde araba süremezsin. Ben bırakayım.”
“Yok yok, taksiyle giderim. Senin işin gücün var, ben hallederim. Hemen dönerim.”
Zhan Bei Tian hala endişeliydi.
“Telefonunu al. Bir şey olursa ara.”
“Tamam.” Mu Yi Fan jet hızında telefonu kaptı ve villadan tüydü. Arkasından gelen yoktu.
Derin bir nefes aldı. “Kurtuldum…”
Ama villa alanı şehirden uzaktı.
Kapının önüne çıktığında hâlâ taksi gelmemişti.
Ayakta dikilmek zor geliyordu, göbek şiş, sinirler gergin.
Tam güvenlik kulübesine dönecekti ki…
Bir ses duydu.
“Mu Yi Fan!”
Yorum