Çevirmen: Khentimentiu
Zhan Bei Tian salona geri döndü. İlk iş olarak televizyonu açtı. Gerçekten 2014 yılının sonlarına döndüğünü teyit ettikten sonra mutfağa geçip yiyecek bir şeyler aramaya başladı.
Zihni oldukça karışıktı. Geçmişte yaşanan kıyamet benzeri olaylar bir kâbus gibiydi. Ama eğer bu sadece bir rüyaysa, bedeninde hâlâ hissettiği o özel enerji alanı nasıl açıklanırdı?
Sol kolunu kaldırdı, avucunun içinde mor-kızıl bir elektrik akımı çakmaya başladı. Bu, kıyametten sonra edindiği özel yeteneklerinden biriydi.
Demek ki bu bir rüya değildi…
Peki, değilse… Yeniden mi doğmuştu?
Ama eğer yeniden doğduysa, bu “Mu Mu” adındaki adamla karşılaşmaması gerekirdi.
Yoksa… paralel bir evrende mi doğmuştu?
Tam o anda Zhan Bei Tian bedeninde bulunan uzay boyutunun değiştiğini hissetti.
Gözlerini kapattı, zihinsel gücüyle içsel mekânı taradı. Sağ elini kaldırdı ve avuç içinde kırmızı bir boncuk belirdi.
Boncuk aniden havalandı, mutfaktan fırlayıp rekreasyon odasına doğru bir yıldırım gibi seğirtti.
Rekreasyon odasında dalgın dalgın oturan Mu Yi Fan, göz ucuyla bir kırmızı ışığın hızla yaklaştığını fark etti. Tepki vermeye fırsat bulamadan, o kırmızı ışık şimşek gibi ona doğru uçtu.
Bir sonraki anda boğazında sert bir cisim hissetti, sanki biri ağzına yabancı bir şey tıkıştırmış gibiydi. Hemen öksürmeye başladı, tuhaf bir hisle birlikte boğazı yanıyordu.
Zhan Bei Tian soğuk bir yüz ifadesiyle içeri girdi. Gözleri hemen odayı taradı ama boncuğu göremedi.
Onun yerine, ağzını eliyle kapatan, diğer eliyle boğazını tutarak öksüren Mu Yi Fan’ı gördü.
Mu Yi Fan birkaç kez öksürdü, sonunda boğazı biraz rahatladı.
Zhan Bei Tian’ın kendisine baktığını görünce şaşkınlıkla konuştu.
“Az önce galiba ağzıma bir şey girdi…”
Zhan Bei Tian kaşlarını çattı, yanına yaklaşıp oturdu.
“Ağzını aç.”
Mu Yi Fan şaşkınlıkla baktı ama dediğini yaptı, ağzını açtı.
Zhan Bei Tian hiç tereddüt etmeden işaret parmağını onun boğazına doğru itti.
“Öğğhh!”
Mu Yi Fan aniden kustu, sarımsı safra dolu bir sıvı yere döküldü.
Elini ağzına götürerek bağırdı.
“Sen ne yapıyorsun be adam!”
Zhan Bei Tian soğuk bir tonla cevapladı.
“Yuttuğun şey benim için çok önemli.”
Mu Yi Fan gözlerini faltaşı gibi açtı.
“Ne yuttum ki?”
Sadece kırmızı bir şeyin geçtiğini görmüştü ama ne olduğunu tam seçememişti.
Zhan Bei Tian bunun ne olduğunu açıklayamazdı.
Ayağa kalktı ve ciddi bir ifadeyle konuştu.
“Sana yarım saat veriyorum. İster kus, ister sıç, ama onu çıkartmanın bir yolunu bul. Yoksa hastaneye gidip aldıracağız.”
Bunu söyledikten sonra odadan çıkıp gitti.
Mu Yi Fan yerinden fırlayıp bağırdı.
“Lanet olsun! Kafayı mı yedin sen? Yarım saat mi veriyorsun bana? Daha yeni yuttum, nasıl çıkartayım hemen? İstesem de şimdi sıçamam! Sabahı bekle bari!”
Zhan Bei Tian durdu ve ona döndü. Bakışları ciddileşti, sanki söylediklerini değerlendiriyormuş gibiydi. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra cevap verdi.
“Tamam ama bu gece seninle birlikte uyuyacağım.”
“…”
Yorum