Lick Me Up If You Can [Novel] 1. Kitap 95. Bölüm

Çevirmen: Ashily

***95. Bölüm***

Kalbi korkuyla atıyordu. Babası ilk kez bu saatte uyanıp ona seslenmişti. 

Çoğu zaman sarhoş olup sızan babası, sarhoş olmadığı olmadığı zamanlarda da Koi’yi görmezden gelerek uyuyor gibi yapar ya da işe giderdi.

‘Birden bire ne oldu…’

Koi sessizce ona bakarken, yatakta oturan babası ağzını açtı. Koi, babasının ne söyleyeceğini tahmin bile edemiyordu. Oğlu gerginlik içinde onu izlerken, babası tekrar sustu. Söyleyecek bir şeyi olduğu belliydi ama konuşmadı. Koi bu gerginliğe daha fazla dayanamadı.

“Ş-şey, g-geç kalıyorum… Gitmem lazım!”

Hızlıca vedalaşıp koşarak dışarı çıktı. Babası, oğlunun gürültüyle koşarak karavandan çıkmasını sessizce izledi.

“Hah, hah.”

Telaşla dışarı çıkan Koi, karavanın biraz uzağında durdu ve arkasına baktı. Etraf sessizdi ve babası görünmüyordu. Onu takip etmiş gibi görünmüyordu. Koi nihayet derin bir nefes aldı. “Haa.”

‘Babam ne söyleyecekti acaba?’

Bir an için merak etti ama birisi ona geri dönüp babası konuşana kadar orada durmasını söyleseydi, Koi kesinlikle bunu reddederdi.

Bir süre sessizce karavana baktıktan sonra arkasını döndü ve okula doğru yürümeye başladı ki cep telefonu aniden çaldı. Bu saatte arayanın kim olduğunu merak ederek telefona baktı ve yüzü hemen aydınlandı.

***

Ashley, bir gün önce ayrıldıkları yolun kenarında onu bekliyordu. Arabaya yaslanmış halde şarkı mırıldanırken, uzaktan koşarak gelen Koi’yi fark edip gülümsedi.

“Ash!”

Koi, seslenirken yüzü kocaman bir gülümsemeyle doluydu. Sevinçten ne yapacağını bilemez bir halde yanakları kızarmıştı. Ashley de ona gülümseyip kollarını iki yana açtı. Bunu gören Koi bir an durakladı. Koşarken hızını yavaşlattı ama sonra yeniden hızlanıp Ashley’nin kollarına koşmaya devam etti. Ashley gülümseyerek onun kendisine doğru koşmasını bekledi.

“Ash…!”

Ashley sevinçle adını söyleyerek kollarına atılan Koi’yi sımsıkı kucakladı. Burnunu boynuna gömer gömmez hafif ten kokusunu hissetti. Ashley derin bir nefes alıp Koi’nin kokusunu içine çekti. Koi de ona sıkıca sarıldı ve derin bir nefes alarak gözlerini kapattı.

Ashley fısıldadı. “Seni özledim.”

Koi, boynunda hissettiği sıcak nefesle ürperdi ve konuşmaya başladı. “Rüyamda seni gördüm.”

“Gerçekten mi?”

Ashley’nin sesi neşe doluydu. ‘Erkek arkadaşının onu rüyasında görmesi, kimin hoşuna gitmez ki?’ Yüzünde mutlu bir gülümseme belirdi, Koi ise konuşmaya devam etti.

“Evet, ama pek iyi değildi.”

Ashley hemen tepki vermedi. Kısa bir süre sonra başını kaldırıp Koi’ye baktı. “…Neden?”

Onun kaşlarını çattığını gören Koi başını öne eğip fısıldadı. “Gerçekte görmek çok daha güzel.”

Ashley’nin ifadesi yavaş yavaş yumuşadı ve yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı. Kendini tutamayıp başını eğince, Koi sadık bir öğrenci gibi başını kaldırdı.

Dudakları yavaşça üst üste geldi. Ashley, Koi’nin alt dudağını hafifçe emip dudaklarını tekrar birleştirerek dillerini birbirine doladı. Koi, bir gün önce öğrendiği derin öpüşmeyi büyük bir gayretle uygulamaya çalıştı. Koi’nin beceriksizce dilini sürtüşü ve garip öpüşmesi, Ashley’nin sevgisini kontrol edemeyip onu daha sıkı kucaklamasına neden oldu.

Öpüşmeleri sırasında Koi küçük bir inilti çıkardı. “…Ah.”

Bu inleme haz dolu değildi. ‘Yanlış bir şey yaparsam Koi’nin kemiklerini kırarım.’ Koi’nin kendi vücudunun yarısı kadar bile olmayan bedenini düşünen Ashley kollarını gevşetti.

‘Çok sevimlisin Koi, seni seviyorum.’

Öpüşme devam ederken Ashley bu kez Koi’yi sıkıca sarmak yerine bir elini aşağıya indirip Koi’nin kalçasını kavradı. Koi şaşırmıştı ama öpüşmeyi sürdürdü.

Bugün Koi’nin üzerinde kot pantolon vardı. Ashley, kumaşın sert dokusu hoşuna gitmediği için elini Koi’nin pantolonunun içine sokup çıplak tenini okşama isteğine güçlükle engel oldu.

‘Bunu yaparsam okula gidemem.’

Bir gün önce boşalmasına rağmen alt tarafı tekrar hareketlenmişti. ‘Baskın Alfaların ömrünün ortalamadan uzun olduğunu söylüyorlar böyle giderse ilk kısa ömürlü vaka ve yeni bir araştırma konusu olabilirim.’ Ashley, kendini zorlayarak dudaklarını ayırdı. Eli hala Koi’nin kalçasındaydı ama geri çekilmek için bir adım atabilmişti.

‘Sakin ol, Ashley Miller. Acele etme.’

Kırsaldaki iki katlı evde köpek ve kedi besleyen yaşlı çifti hayal ederek kendini frenlemeyi başardı. Gelecek hayali için asla kısa bir hayat sürmemeliydi. 

Sonrasında “Gidelim mi, Koi?” diye sordu.

Koi başını sallayarak cevap verdi.

“Evet.”

Hala hülyalı bakışlarla ona bakıyordu. Koi, Ashley ile öpüşmeyi çok seviyordu. Bundan emin olan Ashley dudaklarına ufak bir öpücük daha kondurdu.

Okul yolu boyunca bir eliyle direksiyonu tutarken diğer eliyle Koi’nin elini tutan Ashley trafik ışıklarında durduğunda ve hızını azalttığında, kenetledikleri parmaklarını sıkıp açarak veya okşayarak oynuyordu. 

Koi, onun, büyük ve sert avuçlarının arasındaki elini sanki her şeyiymiş gibi tuttuğunu hissediyordu, bu yüzden nefesini kontrol etmek için mücadele veriyordu.

Ancak tatlı zaman çok çabuk geçti. Okuldan çok uzak olmayan bir yol kenarına park eden Ashley, ufak bir iç çekişle ağzını açtı.

“Burada kimse bizi görmez.”

“Evet.”

Koi başını sallayarak inme hazırlığı yaptı. Gerçekten gitmek istemiyordu ama başka seçeneği de yoktu. İlişkilerini saklamayı öneren kendisiydi.

Sabah yaşananları düşündüğünde, bunun 100 kat doğru bir karar olduğunu düşünüyordu. ‘Babamın ne söylemek istediğini bilmiyorum ama her halükarda gerçeklerin ortaya çıkmasının iyi olmayacağı aşikar.’

‘Bunu Ash’in iyiliği için yapıyorum.’

Babasının ona vurmasının bir önemi yoktu ama Ashley’e vurulabileceğini düşünmek korkunçtu. Ashley kesinlikle böyle bir muameleyi hak eden biri değildi. Koi ile çıkmaya başladığı için gereksiz bir tehlikeye girmişti.

Koi suçluluk duyarak elini yavaşça çekmeye çalıştı ama birden Ashley onun elini sıkıca kavrayıp kendine doğru çekti. Koi’nin elinin üstüne bir öpücük kondurdu ve Koi’ye baktı. Koi’nin kalbi yeniden hızla atmaya başladı.

“Okulda selamlaşmak sorun olmaz, değil mi?”

“Hayır, olmaz.”

Koi, ‘Bir anda uzak durmak da garip olurdu. Bu kadarı sorun olmaz’ diye düşündü ve kendine küçük bir ödül vermeye karar verdi. 

‘Bunu bile yapamazsak çok acı verici olur.’

Koi’nin ifadesini gören Ashley, nazikçe gülümsedi.

“Endişelenme, söylediklerini hatırlıyorum, kötü bir şey olmayacak.”

“Tamam.”

‘Ashley böyle diyorsa doğrudur.’ Koi, onun söylediği her şeye inanabilirdi. Sonrasında Ashley diğer eliyle uzanıp Koi’nin başının arkasından tutarak onu kendine doğru çekti. 

Koi gözlerini kapattı ve öpücüğünü bekledi. Bu sefer öpücük biraz daha uzun sürdü. Yumuşakça ağzının içinde hareket eden ve yalayan dil, dışarı çıktıktan sonra Koi, hüsranla gözlerini açtı. Ashley, gülümseyerek Koi’nin dudaklarındaki tükürüğü sildi.

“Pekala, sonra görüşürüz.”

“Görüşürüz.”

Tekrar başını sallayan Koi, isteksizce kapıyı açtı. İkisi de son ana kadar birbirlerinin ellerini bırakmadı. Olabildiğince uzun süre tutulan eller yavaş yavaş uzaklaştı ve Koi doğrulduğunda nihayet birbirlerinden ayrıldılar. Son olarak aracın kapısını kapatırken, araç içindeki Ashley ufak bir gülümseme ile ona baktı. Koi bir kez daha “Görüşürüz.” diyerek hızla kapıyı kapattı.

Koi’yi okula 10 dakikalık yürüme mesafesindeki uzak bir sokakta bırakan Ashley, arabayı çalıştırdı ve ilk giden taraf oldu.

Muhtemelen yaşananlarla ilgili üzerine çekilecek dikkatlerle başa çıkmak içindi. Koi, Ashley’nin bu düşünceli davranışına sonsuz teşekkür ve suçluluk duygusu içinde, yavaşça okula doğru yürüdü.

***

Söylentiler hızla yayılmıştı.

‘Ashley Miller reddedilmiş.’

Reddedildiği söylentileri Ashley Miller’ın bir gün önceki buz hokeyi maçından sonra bir çocuğa ilanı aşk edip öptüğü söylentisinden çok daha hızlı yayılmıştı.