Lick Me Up If You Can [Novel] 1. Kitap 67. Bölüm

Çevirmen: Ashily

---

***67. Kısım***

– Bisikletim kayıp.

Ashley sabah okula gitmek için hazırlanırken, aniden Koi’den gelen telefonla şaşırıp hemen ardından gülümsedi.

“Eyvah, büyük bir sorun. Nasıl oldu bu?”

Sorunun cevabı hemen aklına gelmişti ama yine de bilmemezlikten gelip sakin bir şekilde sordu. Koi ise kekelemeye başladı, kolayca konuşamadı.

– Şey, umm, sanırım senin evinde unuttum.

Ashley bilerek yüksek sesle iç çekti. “Ah, hayır…”

Koi’nin mahcup ve ne yapacağını bilemeyen hali gözünün önündeydi. Onu almaya gelmesini istemeye cesaret edemeyen Koi ter içinde kalmıştı. Ashley daha fazla dalga geçmeyi bırakıp nazik bir sesle teklif etti. “Tamam Koi, ben getiririm.”

– Gerçekten mi? Gerçekten sana uyar mı?

Koi sevinçle bağırdıktan sonra endişeyle sordu.

– Geç kalırsan ya da başka bir şey olursa…

“Sorun değil, daha zamanımız var.”

Ashley ağzındaki diş macunu köpüğünü tükürdü ve devam etti.

“Seni her zaman bıraktığım yerde buluşalım mı? 30 dakikaya orada olurum.”

– Evet, orası olur.

Hızla cevap veren Koi alçak bir sesle ekledi.

– Teşekkür ederim, Ash…

“Önemli değil, Koi. Görüşürüz.”

Ashley telefonu neşeyle kapattıktan sonra hızla ağzını çalkalayıp banyodan çıktı. Bugün harika bir gün olacaktı. Güneş her zamankinden daha parlak, rüzgar yumuşak ve gökyüzü masmaviydi.

Üstelik Koi sabahın erken saatinde onu arayıp kendisini almasını istemişti.

Aslında Koi’ye sabah onu erkenden alacağını söyleyecekti. Arabası olmayan birini erkek arkadaşının alması doğal bir şeydi. Arabası olsa bile onu almak isterdi.

Sabahları onu okulda görmek yeterli değildi. Koi’nin yüzünü 5 dakika bile olsa daha erken görmek istiyordu. Elindeki tişörtünü başının üzerinden geçirdi ve her zamanki gibi kot pantolonuyla spor ayakkabılarını giydi. Çantasını alıp merdivenlerden inerken adeta ayakları yere değmiyordu.

‘Belki de bundan sonra onu her gün ben almaya başlarım.’

Neşeyle ıslık çalarak dışarı çıktı ve Koi’nin bisikletini bulmak için etrafa bakındı. Bisiklet Koi’nin söylediği yerdeydi. Tek sorun Ashley’in bildiği o eski bisiklet değildi.

‘…Ne?’

Ashley beklenmedik durum karşısında şaşkına dönmüştü. Evin bir köşesinde duran bisiklet Koi’nin kullandığıyla kıyaslanamayacak kadar yeniydi.  Ashley bunun o bisiklet olup olmadığını düşündü ama etrafta başka bir bisiklet olmasına imkan yoktu.

Daha yakından inceleyince kaşlarını çattı. Bisiklet bir yerden tanıdık geliyordu.

‘Nerede görmüştüm…?’

Hatırlamaya çalışırken, gidondaki kedi çıkartmasını fark etti. Ariel’ın en sevdiği kedi karakterdi. O anda anıları canlandı. Bu bisiklet, Ariel’ın araba almadan önce kullandığı bisikletti.

‘Bu neden Koi’de?’

Etrafta başka bisiklet olmadığını bilmesine rağmen Ashley telefonunu çıkardı ve Koi’yi aradı. Bir süre çaldıktan sonra Koi’nin sesini duyan Ashley sordu.

“Koi bisikletin değişmiş gibi görünüyor, doğru mu görüyorum?”

– Ah, evet.

Telefonun diğer ucundaki Koi neşeyle cevap verdi.

– Evet, doğru. Gidonunda kedi çıkartması olan.

“Anladım.” Ashley nazikçe konuştu ama yüzü hiç de gülümsemiyordu.  “Az sonra orada olurum, Koi.”

– Tamam, görüşürüz.

Hiçbir şeyden haberi olmayan Koi telefonu kapattı. Ashley bir süre kapanan telefona baktıktan sonra bisikleti aldı ve arabasının önünde durdu. Bagaja bisikleti yerleştirip şoför koltuğuna oturdu ve aracı çalıştırdı. Hala gülümsemiyordu. Koi’ye doğru giderken kıskançlık ve endişeler aklını kurcalıyordu.

***

Şoför koltuğundaki Ashley konuştu. “Merhaba, Koi.”

Koi, bir gün önce ayrıldıkları yol kenarında bekliyordu. Ashley’i görünce neşeyle selam verdi. “Merhaba, Ash.”

‘Ah,’ sonra Koi duraksadı. Dün gece o şekilde ayrıldıktan sonra çok yüzsüz olduğunu düşündü.

Ama olanlar hakkında uzun uzun düşünmesi için vakti yoktu. Okula geç kalmak üzereydi ve arabayı yol kenarına park etmek güvenli değildi.

Hızla yolcu koltuğuna oturdu ve Ashley arabayı çalıştırdı Bisiklet yerine arabanın rahat koltuğuna gömülürken ona teşekkür etti.

“Geldiğin için teşekkürler, Ash. Bisikletimi unutmuşum.” Ashley önüne bakarak gülümsedi.

“Ben de tamamen unutmuştum.”

İkisi de yorucu günler geçirmişti. Ashley dönüşüm geçireli çok olmamıştı ve küçük bir tartışma yaşamışlardı.

<Seni seviyorum.>

Ashley’nin sözlerini hatırlayan Koi, yüzünün kızardığını hissetti. Çabucak başını eğip başka bir şey düşünmeye çalıştı, neyse ki ilk konuşan Ashley oldu.

“Dün her şey yolunda gitti mi?”

“Ah, evet.” Koi duraksadıktan sonra hızlıca ekledi. “Her şey iyiydi.”

‘Son sözleri söylemese miydim?’ Diye düşünürken, Ashley tekrar konuştu.

“Bu bisiklet nereden geldi? Hiç görmemiştim.”

“Ah, evet.” Koi hızla cevapladı. “Ariel verdi. Benim bisikletimin tekerleği kırılmıştı.”

“Tekerlek mi?” Ashley kaşlarını çattı. “Yine de sağlamdı, değil mi?”

“Tekerlek sağlam olduğu için sürüyordum.”

Eskimiş olmasına rağmen okula gidip gelmesini sağlayan bisikletine yönelik alaycı sözler Koi’yi üzdü.

“Bana çok faydası dokunuyordu.”

“Evet, evet.”

Ashley başını salladı ama ne açıdan bakarsa baksın, gönülsüzdü. Koi bisikletine üzülürken, Ashley direksiyonu çevirip konuştu. “Peki Ariel bu bisikleti sana nasıl verdi?”

“Ah, şey…” Koi açıkladı. “Eve dönerken düştüm ve tekerleğim kırıldı. Dönüş yolunda Ariel koşuya çıkmıştı ve beni gördü… O bisikletle kaza yaparsam amigo takımı büyük zarar görür diye kendi bisikletini verdi.”

Koi’nin uzun açıklamasına rağmen Ashley’in cevabı kısaydı. “Anladım.”

Şimdi yanlış anlamalar düzelmişti.

Evden Koi’nin beklediği yere gelene kadar geçen 20 dakika boyunca Ashley’in aklını kurcalayan endişeler asılsız çıkmıştı ama kıskançlığı hala devam ediyordu.

“Keşke yenisini alsaydım.”

Koi, mırıldanmasını duyamadı. “Hmm. Ne dedin?”

Ashley gülümseyerek cevap verdi. “Hiçbir şey.”

“Ah…” 

Koi kafası karışmış olmasına rağmen daha fazla soru sormadı ve tekrar önüne baktı. Trafik ışığında durduğunda, Ashley direksiyonun başında kendi iç sesiyle tartışmaya daldı.

“Acele etmemeliyim, Koi korkar.”

‘Onu hapsetsem mi? Artık çok mu geç?’

“Bunu düşünmemeye karar verdin, kendine gel Ashley Miller.’”

‘Biraz düşünmekten ne çıkar ki? Dün gece Koi’yi düşünürken müstehcen hayaller kurduktan sonra şimdi neyin nazı bu?’

“Koi çok tatlı, ne yapsam ki?’”

‘Kesinlikle. O halde onu hapsetmelisin. Böylece hayalini kurduğun her şeyi yapabilirsin.’ 

“Yapabilirim. Değil mi?”

“Bekle, siz ikiniz neden şimdi aynı fikirdesiniz?”

Ashley’nin aniden seslenmesi Koi’yi ürküttü. “Ah, ne?”

Ashley hemen “Hayır, bir şey yok” diyerek gülümsedi. 

Tam o sırada trafik ışığı değişti ve Ashley arabayı sürerken tekrar sakinleşti. Ashley’i izleyen Koi onun için üzülmeye başladı.

‘Feromonlar onu çok etkilemiş olmalı…’

Ashley’den onu almasını istediği için kendine acıyordu. ‘Bisikletimi nasıl unutabildim? Ne kadar dalgın olursam olayım unutmamalıydım!’

Ufak bir iç çekişle Koi çantasının kayışını tutarak kendine söz verdi. ‘Yarından itibaren bisikletimi unutmamalıyım. Unutursam, Ariel’a de ayıp olur.’

“Koi.”

Birden seslenen Ashley’i duyan Koi cevap verdi.“Evet.”

Ashley konuştu. “Yarından itibaren seni ben alacağım.”

“Ne? Hayır, gerek yok!” Koi hızla reddetti. “Benim için sorun değil, bisikletle giderim.”

“Benim için sorun.” Ashley onu engelledi. Koi şaşkınlıkla bakarken, Ashley ekledi. “Sevdiğim kişiyi bir dakika daha fazla görmek istemem normal değil mi?”

Bu sözlerin ardından Ashley Koi’ye gülümsedi. Koi’nin yüzü kızardı. Ne söyleyeceğini bilmiyordu. ‘Daha dün onu sevmediğini söylemişken, şimdi böyle yapmak doğru değil. Bugün çok ileri gittin! Bu sefer mecburiyetten olsa da bundan sonra olmaz. Hadi söyle, kesin bir şekilde reddet! Çabuk, tembel şey!’

“Şey, ben…”

Tam konuşmaya başlayacakken, Ashley onun sözünü kesti. “Geldik.”

Okul hemen önlerindeydi. Koi başka bir şey söyleyemeden araba okulun önünde durdu.