Global University Entrance Examination [Novel] Bölüm 135: Bilinmeyen Neden

Çevirmen: Ari

---

Bölüm 135: Bilinmeyen Neden

You Huo’nun gözleri fotoğrafa takıldı ve uzun süre konuşmadı.

Lao Yu, son birkaç satırın kendi uydurduğu bir şey olması nedeniyle biraz suçluluk hissediyordu. You Huo’nun sözlerinin doğruluğunu sorgulayacağından ve bir yalanı örtbas ederken on tane daha yalan uydurması gerekebileceğinden korkuyordu. Ne kadar çok açıklama olursa, hikayesinde o kadar çok kusur ortaya çıkacaktı.

Yeğeni çok zekiydi. Lao Yu onun yalanlarında bir delik açacağından endişe ediyordu.

Gariplikten ziyade, You Huo’nun üzülmesinden daha çok korkuyordu.

Ama anlaşılan You Huo ona sormayacaktı.

Sadece fotoğraftan gözlerini ayırıp başını salladı.

Uzun bir süre sonra, başını kaldırıp Lao Yu’ya, “Az önce projede bir sorun olduğunu fark ettiğini söyledin? O zaman bile bir sorun fark edildiyse, neden devam ettiler?” diye sordu.

Lao Yu tamamen şaşkına dönmüştü, “Sen… bunu mu soruyorsun?”

You Huo küçük bir onay sesi çıkardı ve sakin bir şekilde devam etti, “Sana nedenini söyledi mi?”

Lao Yu birkaç kez gözlerini kırpıştırdı, tamamen dili tutulmuştu.

Onu böyle görmeye dayanamayan Yu Wen hafifçe dürttü. Ancak o zaman Lao Yu kendine geldi ve hızla başını salladı, “Hayır, söylemedi. O öldükten sonra projeyle hiçbir bağlantım kalmadı. Sonuçta, bu düzeyde bir gizlilik kolayca erişebileceğim bir şey değildi. O zamanlar bunu söylediğini duyunca projenin duracağını düşünmüştüm. Daha sonra sen içeri sürüklendiğinde hâlâ devam ettiğini fark ettim.”

You Huo, “O zamanlar bu sorunu öğrenen çok fazla insan olmamalı.” dedi.

“Neden?”

You Huo sakin bir şekilde cevap verdi, “Daha fazla insan olsaydı, en azından aklı başında birkaç kişi olurdu.”

Lao Yu ağzını açtı ve bunu çürütemeyeceğini fark etti.

“Belki de… Belki de sadece o biliyordu.” Lao Yu sadece konuşmayı ilerletmekle yetindi.

You Huo, “Sadece o değil. İki kişi olmalı.” dedi.

Lao Yu aptal olduğunu hissetti, “Başka kim olabilir?”

You Huo fotoğraftaki yanık yeri işaret etti, “O.”

Eğer alttakiler bile projedeki sorunu öğrenmişlerse, liderin de bundan haberdar olması gerekirdi.

Ve buna rağmen bu projenin devam edebilmesi için perde arkasında bir şeyler yapmış olması gerekiyordu. Aksi takdirde sorun bu kadar yıl gizlenemezdi.

Lee, bu adamın kendilerine zarar verdiğini söylemişti.

Muhtemelen kastettiği buydu.

Peki, bu projeyi sonlandırmaya bu kadar isteksiz davranmalarının sebebi neydi?

Wu Li araya girdi, “Araştırmayla uğraşan bazı insanlar için, bunun nedeni çok fazla zaman ve emek harcamalarıdır. Bunu çok fazla yatırım yapmış olmak ve karşılığında bir şey elde etmek istemek olarak düşünebilirsiniz. Doktora tezi yaparken benim de karşılaştığım bir sorundu. Bir deneyde bir şeyler ters gitti ve ruh halim iyi değildi. Amaçsızca devam etmek yerine her şeyi bırakmak istedim ama elbette bu sadece geçici bir düşünceydi. Sonunda yine de yeniden yapılması gerekeni yaptım…”

Wu Li açık sözlülükle devam etti: “Bunu söylemek pek nazik olmayabilir, ancak bir sorun ortaya çıktıktan sonra bile devam etmeyi seçenler araştırmacı olarak adlandırılmayı hak etmiyorlar.”

Söylenmesi gerekenler bitince, hem Lao Yu hem de Wu Li şimdilik daha fazla bilgi veremediler.

Duvardaki dakika kolu bir turdan fazla dönmüştü ve ayrılma vakti yaklaşıyordu.

You Huo sehpadan fotoğrafı aldı ve fazla bir şey yapmadan Lee’nin cüzdanına geri koydu.

Qin Jiu ayağa kalktı, giysilerini düzeltti ve elini ona uzattı.

You Huo ayağa kalkmak için elini uzattı ve daha sonra bile bırakmadı.

Geçmişte olsaydı, Lao Yu bu sahneyi kesinlikle rahatsız edici bulurdu ama bugün farklıydı.

İkisinin birbiri ardına dışarı çıkışını izledi ve bunun oldukça iyi olduğunu hissetti. Onun için mutluydu.

Lao Yu derin bir sersemlik içindeyken, You Huo’nun kapıdan dışarı attığı ayağı aniden durdu.

Kapı pervazına yaslanarak destek aldı ve Lao Yu’ya dönerek, “Teşekkür ederim.” dedi.

Lao Yu şaşkına dönmüştü.

Gözleri You Huo’nun gözleriyle buluştuğu anda, zihni tamamen boşaldı.

Biliyor!

Lao Yu içinden bunu düşündü.

Tüm gerçeği söylemediğimi ve onu rahatlatmak için bir kısmını uydurduğumu biliyor. Her şeyi biliyor…

Bir sonraki saniye You Huo artık kapıda değildi.

Açık kapıdan, Lao Yu onların hafif ayak seslerini ve yumuşak fısıltılarını duyabiliyordu. İkisinin koridorun derinliklerine doğru ilerlediğini, bir kapıyı açıp arkalarından kapattıklarını ve geride sadece sessizlik kaldığını duydu.

Lao Yu, yıllar önce ölmüş olan o kişiye birdenbire şunu söylemek istedi:

Kardeşim, görüyor musun? O zamanlar bu çocuğa hiç değer vermiyordun, şimdi senin yüzünden üzülmüyor.

Dünya çok adil bir yer.

***

Brandon kasabasında gece geç saatlerde sis yoktu ve binaların ana hatları çok daha belirgindi.

Grup, gölgeler arasında sessizce yürüyordu.

“Dışarı çıkmak için en iyi zaman.” Di Li’nin sesi fısıltıya dönüşmüştü, “Görüş mesafesi gündüze göre daha yüksek ve sokak lambaları var–“

Daha sözünü bitiremeden köşedeki sokak lambası titredi ve cızırdamaya başladı.

“Her ne kadar perili gibi görünseler de.” Di Li devam etmeden önce bir an duraksadı, “En azından on ila yirmi metre ileriyi görebiliyoruz ve bir grup Ayna İnsan tarafından gafil avlanmayız.”

Yu Wen: “Dostum. Şu anda bir grup Ayna İnsan tarafından çevrelenmiş durumdasın.”

Di Li: “…….”

Ah, unutmuşum.

Kendilerini öyle bir şekilde organize etmişlerdi ki You Huo, Qin Jiu ve Lee önde, Chu Yue ve Lao Yu arkada, Yang Shu, Wu Li ve üç yaralı öğrenci ise ortadaydı. Ayrıca bir yay taşıyan Yu Wen, Di Li ile birlikte ortada olanları koruyordu.

Başka bir deyişle, Di Li gerçekten de ayna insanlarla çevriliydi. Sadece düşüncesi bile korkunçtu.

Qin Jiu telefonundan saate baktı ve Lee’ye, “Yarım saattir bu bölgede dolaşıyoruz. Yakınlarda bir ayna olduğundan emin misin?” dedi.

Lee başını salladı, “Eminim.”

“Peki radarın doğru mu?”

“Doğru.”

Lee yola çıkmadan önce ‘savaş esiri’ statüsünden kurtulmayı başarmış ve aynaları hissedebildiği için grupla güçlerini birleştirebilmişti.

Lee, bu kasabadaki Ayna İnsanların bir aynanın varlığına karşı çok hassas olduğunu söylemişti. Sanki zihinlerine radar takılmış gibi yakınlarda bir ayna varsa onu hızla tespit edebiliyorlardı.

Muhtemelen ‘kan bağı’ gücüyle bir ilgisi vardı. Sonuçta, onlar temelde aynalardan ‘doğmuşlardı’.

Ama You Huo ve diğerleri öyle değildi.

Belki de bunun nedeni, ‘doğumlarının’ normal olmaması ve orijinal Ayna İnsanlardan biraz farklı olmalarıydı.

“Radarınla özel aynayı bulamadın mı?” diye sordu You Huo.

Lee, “Daha önce açıklamadım mı? Ayna her zaman rastgele yer değiştiriyor. Örneğin, bugün onu duvarın bu tarafında görmüş olabilirim ama ertesi gün tekrar oraya gidersem muhtemelen gitmiş olacak ya da bir ayna hâlâ orada olsa bile farklı bir ayna olacak.” dedi.

“Neyse, çok fazla belirsiz faktör var. Radarla yapabileceğiniz tek şey uzun bir savaşa hazırlıklı olmak. Aynanın yakınında her zaman sizin gibi çok sayıda insan olacak. Bazıları açlıktan delirmiş olabilir ve artık kimin kim olduğunu bile bilmez, bu yüzden kazara yaralanabilirsiniz. Daha uyanık olmalısınız.”

Konuşmasını bitirir bitirmez, You Huo göz ucuyla sağ tarafında bir şeyin parladığını fark etti. Birinin gözlerine benziyordu.

Hızla arkasını döndü ama köşede sadece bir çöp torbası yığınıyla karşılaştı, üzerinde zayıf bir sokak kedisi vardı. Tüyleri her yöne dikilmiş bir şekilde, koyu gözleriyle sessizce ona bakıyordu.

“Ne oldu?” Hepsi biraz gergindi.

You Huo: “Hiçbir şey. Sadece bizi takip eden bir şey var.”

Herkes: “???”

Buna ‘hiçbir şey’ mi deniyor?

“Hepimiz Ayna İnsanlarız, o halde korkulacak ne var?” diye merak etti You Huo.

Hepsi rahatladı ve bunun “Şartlı refleks” olduğunu mırıldandılar.

You Huo’nun gölgeyi görmesi uzun sürmedi.

Göz ucuyla baktığında, o gölgenin birkaç keskin köşesi olan garip bir şekli vardı.

Sanki orada her biri elinde bir tatar yayı tutan ve sessizce kendilerine doğrultan birkaç aday var gibiydi.

Tam You Huo bakmak isterken, Lee aniden seslendi, “Ah, buldum. Eminim. Burada bir ayna olmalı.”