Gentle Forest [Novel] 12. BÖLÜM

Çevirmen: Ari

Aiden akşam yemeği için önceki günden kalan etleri ızgarada pişirdikten sonra hevesle yedim. Masayı temizlemeyi bitirdiğimizde saat akşam dokuzu geçiyordu. Dışarıdaki karanlık orman sessizdi ve bazı nedenlerden dolayı ağustosböcekleri bile bu gece şarkı söylememeyi seçmişlerdi.

Aiden’la ortalığı toparladıktan sonra banyoda birlikte dişlerimizi fırçaladık. Ne zaman durup derin bir nefes alsam, fırçalamaya devam edene kadar sabırla bekledi. Sanki yakında teslim edilecek bir ev ödevini inceliyormuşçasına bu kadar titiz bir gözleme gerek yoktu. Dişlerimizi fırçalamayı senkronize bir şekilde bitirdik ve banyodan çıkmadan önce başımı hafif bir ürperti ile sallayarak hızla ağzımı çalkaladım.

Beni odaya kadar takip eden Aiden’a “Uyuyabilecek misin? Bu gece senin için huzursuz geçecek gibi görünüyor.” diye sordum.

Üç saatten az uyuduğum için gözlerim şafağa kadar şiş olacaktı. Başını sallayarak cevap verdi ve stetoskopu almak için masaya yaklaştı.

“Bunu gerçekten yapacak mısın?”

“Evet.”

“Gerek yok. Babam sırf içi rahatlasın diye yapıyor.”

“Ama yine de yapılmalı.”

Aiden bahaneme kesinlikle boyun eğmedi. Yüzünde babamın isteğini unutmadığını gösteren bir kararlılık bile vardı. Yatakta rahat bir şekilde oturarak onu bacaklarımın arasındaki boşluktan uzaklaştırmak amacıyla bedenimin üst kısmını doğrulttum.

“Rahat değil.”

Yavaşça omzunu ittim ama Aiden hareket etmedi, bu yüzden güldüm.

“Sen bir kaya mısın?”

“Değilim.”

“Olmadığını söylesen bile kaya olduğuna inanıyorum.”

Doğuştan güçlü iskelet yapısı ve iyi gelişmiş kasları sayesinde vücudu çok sertti. Ancak Aiden’ı uyarmak istemediğim için ona hassas bir şekilde dokunmadım. Benim alaycılığıma aldırış etmedi, babam gibi stetoskopu çıkarıp kulağına taktı. Zor değildi ve bu işi bir an önce bitirmek istiyordum, bu yüzden giydiğim siyah tişörtü kaldırdım.

“…Ne yapıyorsun? Tişörtü indir.”

Sonra Aiden aniden bana düz bir yüzle baktı ve beni azarladı. Stetoskop kullanmak istiyorsa gövdemi açmam daha rahat olacaktı.

Tereddüt etti ama sanki potansiyel sonuçların farkındaymış gibi temkinli bir hareketle tişörtümü indirmek için uzandı. Tişörtle karnım arasında dar bir boşluk yaratıp stetoskopu ustaca kaydırışını sessizce izledim.

“Gıdıklıyor….”

Sakince yapsa sorun değildi ama tereddütlü hareketleri yüzünden tuhaf bir şekilde gıdıklayıcıydı. Stetoskop belirsiz bir şekilde tenime değecek kadar yaklaştı ve Aiden’ın parmak uçları defalarca bana sürtündü. Eli tişörtümün içindeyken rahatsız ediciydi ve kıvranmadan duramadım. İlk günkü durumla aynıydı ama belki de aramızdaki gariplik daha az olduğu için dokunuşu daha canlı geliyordu.

Dayanamadım, kıvrandım ve sonunda iki bacağımla Aiden’ın beline sert bir tekme attım.

“Ah…”

“Oh, üzgünüm.”

Muhtemelen herhangi bir acı hissetmese de Aiden’ın ifadesi fark edilir derecede hoşnutsuz bir hâl aldı. “Gıdıklansa bile sessizce dayan,” dedi çenesini sıkarak. Böyle tepki verdiğinde onunla daha çok dalga geçmek istedim, bu yüzden geri çekilip onunla alay etmeye devam ettim. Aiden’ın elleri güzel olmasına rağmen o kadar büyüktü ki küçük bir stetoskopu zor tutuyormuş gibi görünüyordu.

Üst vücudumla kaçmaya ve bükmeye devam ettim. Sonra Aiden’ın yüzü gözle görülür şekilde karardı. Gergin veya kızgın gibi görünüyordu ya da her ikisi de. Hızla kendime geldim ve kısık bir sesle sordum.

“Kızgın mısın?”

“Hayır.”

Aiden derin bir nefes aldı ve stetoskobu tekrar göğsüme koydu. Bunun sadece bir başlangıç olduğunu düşünmüştüm ama kasıtlı olarak yan tarafıma masaj yaparak vücudumun beklenmedik bir şekilde sarsılmasına neden oldu.

“Ah!”

Şakayı ben başlatmıştım ama sonunda kaybeden bendim. Stetoskop yüzünden gıdıklandığım için o kadar çok güldüm ki derin nefesler almak zorunda kaldım. Ağır nefes alırken etkilenmemiş bir ifadeye sahip olan Aiden’a gizlice bakıyordum.

Zorlukla nefes alıp verdiğimi belli etmek istemedim. Yataktan kalkmaya çalışırken bileğim anında yakalandı. Sudan çıkmış bir balık gibi kıvranırken Aiden bileğimi bastırdı ve “Oynamayı bırak,” dedi.

“Beni gıdıklıyorsun.”

Masum numarası yapma girişimi utanmazcaydı. Aiden gözlerini kıstı ve sessizce beni izledi. Bakışları sert değildi ama vahşi bir canavarın önündeki tavşan gibi kuyruğumu indirmekten başka seçeneğim yoktu.

Sakinleştiğini düşünerek bileğimdeki tutuşu bıraktığını hissettim. Hâlâ enerjik bir halde, kısıtlama gevşer gevşemez onu itmeye çalıştım ama ellerini daha uzaklaştıramadan, iki bileğim de yeniden tutuldu.

“Sana durmanı söylemiştim!”

“Hm.”

Zorluk bununla bitmedi. Devam eden şakaya dayanamayan Aiden aniden koltuğundan kalktı ve üzerime saldırdı. Muazzam bir güçle beni alt etti ve bedenim geriye doğru yuvarlanırken yüzümün üzerinde karanlık bir gölge belirdi.

Her iki bileğimi de çarşafa bastırdı ve hemen leğen kemiğimin üzerine oturdu. Çevikliği ve gücü hayret vericiydi ve bir an için yıldızlar gözlerimin önünde parladı.

“Seowon, sana durmanı söylemiştim.”

Avını yakalıyormuş gibi eğilirken, sesi garip bir şekilde yumuşaktı. Kulaklarımı gıdıklıyordu. Aiden ağırlığını bana vermemesine rağmen heybetli yapısı nedeniyle boğulduğumu hissediyordum. Ellerim esir tutulduğundan, dev bir kayanın altındaymışım gibi hissettim.

Kısıtlanmış bileklerimdeki ağrı istemsizce inlememe yol açtı, “Ah…”

Aiden ancak o zaman beni serbest bıraktı ve ağrıyan bileklerimi nazikçe tuttu, “Acıdı mı?”

“Evet, acıdı.”

Özür dilemek yerine sadece etkilenen bölgeyi sakinleştirici bir şekilde okşadı. Yumuşak dokunuşunun beni rahatlattığını hissederek, beni bu noktaya getirenin şakalaşmam olduğunu tamamen unuttum ve ona kırgın bir bakış attım.

Aiden bileğime üflemeye neredeyse hazırdı ama geri adım atmadı. Fikrini değiştirip ona tekrar şaka yapacağımı düşünmüş olmalıydı, bu yüzden stetoskopu tekrar eline aldı ve tehditkar bir tavırla, “Devam edelim mi?” diye sordu.

Yatarken iyi duyamıyordum ve enerji harcadığımdan dolayı nefes nefeseydim. Ancak ağır nefes alışverişimin sesi ödevini bitirmek zorunda olan Aiden için önemli görünmüyordu. Başımı sallayarak vücudumu düzelttim ve memnuniyetle gülümsedi.

“Devam ediyorum.”

“…Peki.”

Beceriksiz bir yüzle cevap verdiğimde Aiden kaşlarını çattı ve stetoskopu kulağına koydu. Stetoskopu ısıtıp kaburgalarıma yaklaştırdı. En iyi ihtimalle, tek duyduğu kaba nefes sesleriydi.

Beklendiği gibi Aiden şaşkın bir ifadeyle başını salladı. Kırışmış tişörtüme tutunarak gözlerimi kapatıp açtım.

“Tuhaf.”

Elbette tuhaftı. Ancak sakince açıklamaya niyetim yoktu. Nefesimi düzene sokmaya çalışırken soluk alıp vermekte gerçekten zorlanıyordum.

Aiden nefesim sakinleşene kadar tenimi ve akciğer seslerimi aynı anda inceledi. Kendimi sanki çıplak gibi hissettim, belki de midem havaya maruz kaldığı içindi. Yüksek sesle boğazımı temizledim ve Aiden’ın bakışlarından kaçındım.

Bazen ısrarcı bakışlarını gözlerimde hissedebiliyordum. Seslere mi odaklandığı yoksa sadece beni mi izlediği belirsizdi. Bir yandan beni mağlup ettiğine memnun görünüyordu.

“Duyabiliyor musun?”

“Evet.”

“Kulağa nasıl geliyor?”

“Herhangi bir acı hissediyor musun?”

“Hayır.”

Aiden tekrar eğildi ve kalp atışlarımın çok yüksek olduğunu söyledi. “Akciğerler ve kalp birbirine yakın, dolayısıyla karışabilir,” diye ekledi. Gerçeği açıklamamayı tercih ederek dudaklarımı mühürlü tuttum. Kalp atışlarımı dinlemesi beni bir şekilde tuhaf hissettiriyordu.

Aiden’ın kalp atışımı dinlemesi nedeniyle tişörtüm doğal olarak yukarı çıkacak kadar yükselmişti. Ortaya çıkan beyaz göbeğim düz ve dikkat çekici olmasa da, gözleri açıkça o yöne odaklandığında utanç verici derecede tuhaf hissettim. Bu yüzden yavaşça tişörtü indirdim.

Ancak ben utançtan kızardığımda Aiden duraksadı ve tereddütlü bir ifadeyle gülümsedi.

˗ ˏˋ˚｡?♡ ⛅️⋆?｡˚’ˎ˗