Global University Entrance Examination [Novel] Bölüm 68: Ön ve Arka Sıra

Çevirmen: Ari

---

Bölüm 68: Ön ve Arka Sıra

Gündüzleri dinç ve neşeli olan öğrenciler, akşam yaklaşırken yavaş yavaş sessizliğe gömüldüler.

Sanki cesaretleri onları batan güneşle baş başa bırakmıştı.

Üçüncü sınıfların akşamki bireysel çalışma dersleri hâlâ devam ediyordu. Kompozisyon analizi, soru analizi ve zor alıştırmalar yapmak, yapmaları gereken etkinlikler arasındaydı.

Küçük şişko Zhang Ming sınıfa girer girmez hemen sessizleşti ve itaatkar bir şekilde koltuğuna gömüldü.

“Alın bakalım, arkaya uzatın. Bu iki okuma etkinliklerini yapın, bir sonraki derste üzerinden geçeceğiz.” Çince öğretmeni Yu Luo kürsüde durdu, kağıt destesini altı küçük yığına böldü ve her sıradaki ilk masaya verdi.

Öğrencilerin sohbet etmelerini önlemek için sınıftaki sıralar her öğrenciye birer tane olmak üzere tek sıraydı. You Huo etrafına baktı. Sınıfta 46 öğrenci vardı. Sıralardan birinin sonundaki iki sandalye boştu.

Qin Jiu ve o sınıfa girer girmez herkesin dikkatini çektiler. Küçük veletler boyunlarını uzatıp sessizce yandakilerle fısıldaşmaya başladılar.

“Bunlar kim?”

“Bilmiyorum. Onları daha önce sahada görmüştüm.”

“Müdürün onları buraya davet ettiğini duydum.”

“Ne için buradalar ki?”

“Ne için olabilir? Çok açık değil mi?”

“Hayaletleri mi yakalayacaklar?”

“Büyük tanrıyı mı yakalayacaklar?”

“Nasıl böyle görünüyorlar?!”

Bunlar oğlanlardı.

“……………”

“!!!”

Bunlar kızlardı.

Konuşmadılar ve yalnızca yakınlarındaki başka bir kız öğrencinin kolunu tutup deli gibi salladılar. Sadece ifadeleri ve bakışları bile yeterliydi. İletişim kurmak için dudaklarını hareket ettirmelerine gerek yoktu.

Açıkça hepsinin arasında zımni bir anlayış vardı.

You Huo boş bir sandalyeye doğru yürüdü ve oturdu.

Qin Jiu’da onun arkasına oturdu.

İkisinin oturduğu sandalyeler boş olmasına rağmen masanın üzerinde kitaplar ve kalem kutuları vardı. Belki de orada oturan ama yaralandıkları için gelemeyen öğrencilere aitti.

Çocuklar birkaç bakış daha atmak için kağıtları arkaya uzatma bahanesini kullandılar.

Yu Luo boğazını temizledi. Çocuklar hızla önlerine döndüler ama gözleri arkaya bakmaya devam ediyordu.

Bu onu hem kızdırdı hem de eğlendirdi.

İçinden, eğer yakışıklı erkeklere baktıklarında kabus görmeyeceklerse, müdürün onların fotoğraflarını okulun her yerine asması gerektiğini düşündü.

Ama ne yazık ki bu imkansızdı.

Bunun gibi kısa süreli uyarım böyle bir etki sağlayamazdı. Bu veletleri çok iyi anlıyordu.

Tabii ki öğrenciler çok çabuk sakinleştiler ve dersleriyle uğraşmaya geri döndüler.

Sadece sıranın en arkasındaki kız hâlâ kızarıyordu.

Fazladan kağıdı You Huo’nun masasına koymak için döndü, sessizce ona ve Qin Jiu’ya bakarak yumuşak bir şekilde sordu: “İstiyor musunuz?”

You Huo’nun cevabını beklemeden “İşte burada” dedi ve hızla geri döndü.

Kağıtlar You Huo’nun önünde durdu. Arkaya uzatılmadı.

Sonuçta bunlar öğrenciler içindi, ihtiyaçları yoktu.

You Huo gelişigüzel bir şekilde kağıtları inceledi ve makaleye baktı.

Rehberliğin önerilerini takiben Yu Luo özel olarak iki esprili makale seçmişti. Bir yandan öğrencilerin dikkatini dağıtmaya yardımcı olmak, öte yandan geceleri oluşan atmosferi rahatlatmak içindi.

İyi niyetli olmalarına rağmen bunun öğrenciler üzerinde işe yarayıp yaramayacağını söylemek zordu.

You Huo makaleye göz attı. Sınıfta kimse çıt çıkarmıyordu.

Soğuk, beyaz ışık yukarıdan aşağıya doğru parlıyordu…

Sessizliğin içinde birisi parmağıyla sırtına dokundu.

Çok hafifti ve biraz gıdıklayıcıydı.

You Huo’nun aşağı eğik gözleri biraz hareketlendi ama bakışları hâlâ kağıdın üzerindeydi.

Bir süre sonra arkasına yaslandı. Sırtını Qin Jiu’nun masasına dayayarak başını hafifçe çevirdi ve Qin Jiu’nun konuşmasını bekledi.

Ancak birkaç saniye geçtikten sonra, arkasında sadece sessizlik vardı. Tek kelime duymadı.

You Huo başını çevirip geriye baktı.

Qin Jiu’nun sandalyesine yaslanmış, tek eliyle masanın üzerindeki kalemi çevirdiğini gördü.

Bakışları You Huo’nun yan profilindeydi. Düşüncelere dalmış gibi görünüyordu.

Ama You Huo başını çevirdiği anda aklı başına geldi.

Sınıfta bir öğrenci sessizce mırıldandı. Ayrıca kurşun kaleme uç takan ve sessizce yandakinden düzeltme kalemi ödünç alan öğrenciler de vardı. Her şey sessizce yapılıyordu.

Kalemlerin kağıda sürtünme sesi arka plan gürültüsüne dönüştü.

Qin Jiu, You Huo’ya birkaç saniye böyle baktıktan sonra çenesini kaldırdı ve şöyle dedi: “Birden ne söylemek istediğimi unuttum. İşine devam edebilirsin.”

You Huo ona baktı. Sırtı hâlâ masanın kenarına dayalıydı.

Mırıldanan öğrenciler sustu. Sınıf yine sessizliğe gömülmüştü.

Bir şey söylemedi fakat bir süre sonra arkasını döndü.

Qin Jiu’nun elindeki kalem tam bir daire çizemeden You Huo aniden elini kaldırdı ve kağıdı Qin Jiu’nun masasına koydu.

Basılı soruların yanı sıra el yazısıyla yazılmış iki şey daha vardı.

Biri isim kutusundaydı. “B Kişisi” yazıyordu.

Diğeri ilk satırın oradaydı. İlave bir cümle eklenmişti: Öndeki öğrencinin adı Han Ling.

Küçük şişkonun coşkulu kişiliği onlar için faydalı olmuştu. En azından onlara biraz bilgi kazandırmıştı.

Hatta öğretmenlerin söylemeye cesaret edemediği şeyleri bile öğrenmişlerdi.

Örneğin…

Bu ruh çağırma rüyası oyunu aslında onların sınıfından kaynaklanıyordu. İlk oynayan Han Ling’di.

Kütüphanede eski bir kitap bulmuştu. Sayfaları sararmıştı ve hangi yüzyıla ait olduğu anlaşılmıyordu. Fiyatı 0,36 yuandı. Hurafelere çok uygun bir kitap olduğu kısa bir bakışla bile anlaşılıyordu.

Bu yaştaki öğrencilerin merakları çok güçlüdür. Özellikle de ruhsal ve doğaüstü şeylere karşı.

Han Ling, içeriğin fotoğrafını çekti ve denemek için üç arkadaşını da beraberinde getirdi.

Belki de aklında bir ağırlık olduğu ve dolayısıyla rüyasına da yansıdığı içindi. O sıralarda tesadüfen pahalı bir kalemini kaybetmişti ve gece rüyasında onu bulduğunu gördü. Gece yarısı uyandığında kalem yastığının yanındaydı.

Gecenin bir yarısında böyle bir şeyin yaşanması nereden bakarsanız bakın çok korkutucuydu.

O anda Han Ling mutlu olmak yerine ürkmüştü.

Küçük şişkoya göre o gece Han Ling bir santim bile kıpırdamaya cesaret edememişti. İki saatten fazla bir süre boyunca kaleme dik dik bakmış ve ancak oda arkadaşı tuvalete gitmek için yataktan kalktığında doğrulmaya cesaret edebilmişti.

O gece o ve oda arkadaşı bir daha uyuyamadılar. Bütün zamanlarını kaleme bakarak geçirdiler.

Ertesi gün oyunun haberi yayılmaya başladı.

Birden ona, ondan yüze kadar yayıldı, haberin kaynağı belli değildi.

Sonrasında çok korkunç şeyler yaşandığından, genç kız bundan bahsetmeye istekli değildi.

……

You Huo ve Qin Jiu, Han Ling ile sohbet etmek amacıyla sınıfta kalmayı seçtiler.

Qin Jiu, kağıdın üzerindeki ince karalamalara baktı, kalemini döndürmeyi bıraktı ve o satırın altına bir cevap yazdı.

İki saniye sonra You Huo’nun sırtı tekrar dürtüldü.

Birkaç kez katlanan kağıt omzunun üzerinden geçti ve masasının üzerine düştü.

You Huo onu açtığında Qin Jiu’nun cevabını gördü— Öğretmen A, görebildiğim kadarıyla önünde altı öğrenci var. Sana baktıktan sonra kızaran küçük kızdan mı bahsediyorsun?

You Huo: “……”

Bunun bir alay olduğunu bilmesine rağmen, bir nedenden dolayı bu sözler kulağa pek doğru gelmiyordu.

You Huo’nun dudakları biraz hareketlendi. Kalemini tutarak bir süre ifadesizce kağıda baktı. Daha sonra kalemi bıraktı ve yanıt vermemeye karar verdi.

***

Bir anda ders bitti.

Zil çalınca öğrenciler adeta canlanmıştı.

Fermuarların kapanma sesi, katlanan kağıtlar ve sohbetler aniden sınıfı doldurdu.

Sanki büyük bir grup arı birdenbire serbest kalmış gibiydi.

Öğrencilerden bazıları sıralarında oturup iki ziyaretçiye bakarak geceyle ilgili korkularını tartıştılar.

Ama daha cesur olan öğrenciler hemen gelip sorular sormaya başladılar.

You Huo pek konuşmadı. Tüm bu sorgulamaların ardından sadece birkaç kelime söylemesi, anlaşmanın zor biri olduğu havasını yayıyordu.

Öte yandan Qin Jiu, bilgi almak için kurnazca sorular sorup şakalaştı.

Genç kız Han Ling kendini kontrol edemedi. Belki de onların çekiciliğinden etkilendiği ve aklı karıştığı içindi.

Normalde bir şey söylemek istememesine rağmen You Huo ve Qin Jiu ile karşılaştığında hemen her şeyi anlattı.

Ve böylece şunu öğrendiler…

İlk başta bu rüyanın gerçekleşmesi olayı az sayıda insanı içeriyordu. Gerçekten işe yarıyordu ve etkisi gün boyu bile sürüyordu.

Daha sonra yayılıp daha fazla insan etkilendikçe ve tüm okulun kapana kısıldığı noktaya gelindiğinde, rüyanın gerçekleşmesinin etkisi değişmiş ve dayanabileceği süre de kısalmıştı.

Sadece gece saat 2 civarında etkili oluyordu. Canavarlar ve hayaletler, birkaç saat boyunca kargaşa yaratıyor ve gün doğumuyla birlikte ortadan kayboluyorlardı.

Rüyada görülen canlılar gerçek oluyordu ancak rüyadaki ortamın mutlaka belirmesi gerekmiyordu.

Masa ve sandalyeler gibi daha net bazı nesneler rüyadakiyle aynı görünebilirdi ancak yüksek binalar, otoyollar vb. gibi büyük nesneler görünmüyordu. Belki de bunun nedeni rüyalardaki yerlerin yalnızca belirsiz arka planlar olması ve pek net olmamasındandı.

En çok endişe duydukları soruna gelince, Han Ling onlara bundan da bahsetti.

Sorun şuydu: Temizlik sayılması için ne yapmaları gerekiyordu?

Han Ling onlara gizlice çektiği fotoğrafı gösterdi çünkü kitap kütüphaneden kaybolmuştu.

Fotoğrafta belli bir paragraf vardı. Bunu insan sözcüklerine çevirirseniz, şöyle bir anlama geliyordu: Eğer cisimleşen tüm canavarları ve hayaletleri güneş doğmadan önce okuldan tamamen çıkarabilirlerse, “rüyalar gerçekleşiyor” etkisi o andan itibaren ortadan kalkacaktı.

Yani ancak bu dört saatlik kısa sürede okuldaki her şeyi temizleyebilirlerse buradan ayrılabilirlerdi.

Bu durum oldukça korkunçtu.

Ama ne kadar korkunç olursa olsun You Huo’nun uykusunu etkilemedi.

O gece saat 10’dan hemen sonra uykuya daldı.

Ve ardından yüzüne sert bir tokat yedi. Çünkü garip bir şekilde, rüyasında bir sahne görmüştü…