Everyone Thinks That I Like Him 15. Bölüm

Çeviren: Ari

Ye Zhou özellikle de yaralı bacağını sürüklerken, tamamen yeni bir ortamdaki ani değişimden zihinsel olarak biraz rahatsızdı.

Sınıf arkadaşlarıyla iyi bir ilişkisi vardı fakat ‘iyi’ artık yakın ve mesafeli ilişkilere bölünmüştü. Yeni oda arkadaşlarının ona bakma yükümlülüğü olmadığından bahsetmeye gerek yoktu.

Hafta sonu bittikten sonra dersler yarın başlayacaktı. Ye Zhou asıl oda arkadaşlarının derse girmesine yardım edip etmeyeceğini merak etti. Uyumadan önce Zhou Wendao’ya kısa bir mesaj gönderdi.

Uzun bir süre sonra Zhou Wendao mesajı yanıtladı.

Zhou Wendao: Merak etme, bunu iyi bir şekilde ayarladık!

Bunu söylediğini görünce neden hiç rahatlamamıştı…

Ye Zhou’nun altıncı hisleri her zaman doğru çıkardı. Ertesi sabah uyandığında boş bir yatakhane gördü. Kalbi korkuyla çarptı. Telefonuna baktığında Zhou Wendao’dan mesaj geldiğini gördü.

Zhou Wendao: Biz önden sınıfa gittik~ Sizin için yer ayıracağız!

Bu lanet olası tek ayakla sınıfa kadar zıplamasını mı istiyorlardı?

Aniden yatak gıcırdadığında Ye Zhou sesin geldiği yere baktı. Shang Jin, sanki yeni uyanmış gibi gözlerini ovuşturuyordu.

Ye Zhou bir kişi daha olduğu için rahatlamıştı… Bu kişi Shang Jin olsa bile. Son iki gündeki davranışlarına bakıldığında, kötü durumdaki bir insanı görmezden gelecek biri olmasa gerekti.

Shang Jin gözlerini açtığında yan taraftaki Ye Zhou’ya baktı. Ye Zhou’nun neden 405’te olduğunu düşünür gibi bir an donup kaldı.

Ye Zhou dudaklarını araladı ve “Dün odamın değiştirildiğini unutmadın değil mi?” dedi.

Shang Jin hemen anladı. Ayağa kalktı ve etrafına baktı. Boğuk bir sesle sordu, “Ya diğerleri?”

“Bilmiyorum. Ben de şimdi uyandım.”

Shang Jin etrafına bakındı, henüz hareket etmemişti. Birden Ye Zhou’nun dolaşmakta zorlandığını hatırlayarak kibarca sordu, “Yataktan kalkmak istiyor musun?”

Shang Jin harekete geçmeden önce Ye Zhou aceleyle “Ben kendim yapabilirim!” Dedi. Diğer kişinin hangi şüpheli davranışı gerçekleştireceğini bilmiyordu.

Shang Jin cevap vermeyi bıraktı. Yatağa tutunup aşağı atladı ve lavaboya doğru yürüdü. Elindeki diş macununu sıktıktan sonra Ye Zhou’nun masasının yanındaki sandalyeyi alıp yatak merdiveninin yanına koydu. Bunu yaptıktan sonra sessizce lavaboya geri döndü.

Ye Zhou, bacakları havada asılı şekilde yatağın kenarına oturuyordu. Aşağı baktı, sandalye ayak parmaklarından sadece on santimetre uzaktaydı. Shang Jin’in iyi niyetini sessizce kabul eden Ye Zhou temkinli bir şekilde yataktan indi. Sağ ayağındaki şişme azalmamıştı ama sol dizi biraz daha iyiydi. Dokunmadığı sürece acımıyordu. Kendini sandalyeye yasladı ve yavaşça tuvalete gitti.

Kırılgan bir ürün gibi oda arkadaşları tarafından korunmakla karşılaştırıldığında, Shang Jin’in daha az endişeli ve ara sıra yardımcı olan tavrını tercih ederdi.

Tabii bu tavır sadece yurtla sınırlı kaldığı sürece.

Zorlukla yıkandıktan sonra bir ayağında spor ayakkabı diğer ayağında terlik olan Ye Zhou sandalyeye oturdu ve ihtiyacı olan ders kitaplarını topladı. Sınıfa gitme zamanı geldiğinde biraz çaresizdi. Bu türden yalnızca başkalarına güvenebilme duygusu çok kötüydü ve güvenmek zorunda olduğu kişi en çok güvenmek istemediği kişiydi. Dahası, diğeri güvenmesine izin vermeye pek de istekli olmayabilirdi.

Sırada Ye Zhou için en çetin görev vardı.

Prestijli bir üniversitenin öğrencisi olarak kampüsteki ününü hiç düşürmemişti. Yurttan, derslere katıldıkları sınıflara kadar bisikletle yirmi dakika mesafe vardı, iki dersten sonra kalan diğer iki ders için başka bir binaya geçmek zorundalardı.

Bisikletle yirmi dakika… Yaralarını bir kenara bırakırsak sağlıklıyken bile yürümek neredeyse yarım saat sürerdi. Ayrıca kantinde yemek yemek için başka bir yola sapması da gerekecekti.

Ye Zhou kendine engel olmadı ve güvenilmez eski oda arkadaşlarından oluşan gruba gizlice yüzlerce kez küfretti!

Dün gece endişelenmemesini söylemişlerdi!

Shang Jin aşırı dağınık kitaplığından ve masasından sabahki dersleri için gerekli olan ders kitaplarını çıkardı. Gitmek için ayakkabılarını giydiğini gören Ye Zhou, “Bisikletinin arka koltuğu var mı?” demekten kendini alamadı.

“Hayır.”

Gökler gerçekten ölmemi mi istiyor!!

“O zaman…” Henüz sahte kelimeler söylenmemişti ki masanın üzerindeki cep telefonu parladı.

Zhou Wendao: Yolculuk aracı hazır. Yatakhanenin alt katında. Tavuk sürüsündeki turnayı* bir bakışta görebilirsin.

Ç/N: Tavuk sürüsündeki turna, kalabalığın arasında parlamak, fark edilmek.

Ye Zhou artık Zhou Wendao’ya aşırı derecede güvensizdi. Ancak başka seçeneği de yoktu. Shang Jin’e baktı ve kararsızlık içinde, “Shang Jin… şu…” dedi.

Shang Jin, Ye Zhou’nun elindeki ekrana baktı. Ye Zhou’nun önünde ifadesizce eğildi ve “O zaman gidelim.” dedi.

Her neyse, zaten kendisi ve Shang Jin hakkındaki söylentiler geçici olarak temizlenemezdi bu yüzden kırık kavanozun tamamen parçalanmasına izin verdi: Ye Zhou tereddüt etmeden Shang Jin’in sırtına doğru uzandı.

Söylentiler daha şiddetli gelsin!!

Ye Zhou’nun ellerinden biri ikisininde kitaplarını tutuyordu, öbür eliyse Shang Jin’in omzundaydı, diğer kişinin çok fazla eğilmemesi için vücudunun üst kısmını olabildiğince kaldırmaya çalışıyordu. Aşağı indiklerinde ve sınıfa girdiklerinde dedikoducu sınıf arkadaşlarının ne kadar heyecan duyacaklarını hayal edebiliyordu.

Aşağı indiklerinde Ye Zhou bir kere parkın etrafına baktı, Zhou Wendao’nun bahsettiği bisikletin hangisi olduğunu gerçekten bilmiyordu.

Arka koltuklu birkaç bisiklet vardı. Bir bakışta görebileceği ‘tavuk sürüsündeki turna’ neredeydi?

“Onlara güvenebilir miyiz? Bize anahtarı bile vermediler, kilidi kendimiz açmamız mümkün olabilir mi?” Ye Zhou, onu yere indirmesi için Shang Jin’in omzunu sıktı.

Shang Jin, Ye Zhou’yu kapının önündeki tabureye yerleştirdi ve merdivenlerde iki saniye düşündü. “Yanılmıyorsam, bahsettikleri şey bu olmalı.”

Ye Zhou, Shang Jin’in işaret ettiği yönü takip etti ve anında yıldırım çarptı. Ağzını açtı ve “Korkutma beni.” dedi.

Bisikletler arasında çok yüksek ve araya sıkıştırılmış olan elektrikli bir motor vardı ama aynı zamanda kargo taşıyan bir elektrikli motordu. Ön koltuktaki deri kaplamasının bir kısmı düşmüştü ve boş bölmenin arkasına küçük bir oturma yeri yerleştirilmişti.

Shang Jin merdivenlerden indi ve aracın önüne yürüdü. Gidona vurdu ve “Bak, anahtar deliğinde bir anahtar var.” dedi.

“Yanılmıyorsam, bu mağazaya giden büyükbabanın alışveriş yapmak için kullandığı pedicab olmalı.” Ye Zhou tek kelimeyle inanılmazdı. “Bir de bana yolculuğun hazır olduğunu söylemeye cüret ediyorlar!”

Shang Jin arkadaki küçük yere baktı ve “Kasa temiz. Oturabilirsin.” Dedi.

“Bu yaşlılar için bir pedicab! Oturmak istemiyorum.” Ye Zhou içten içe bunalımdaydı. Ne olursa olsun, Zhou Wendao’nun önerdiği elektrikli motoru kolayca kabul etse bile, Shang Jin hâlâ okulun ünlü bir figürüydü ama bu ikisi tamamen farklı tarzdaydılar!

Shang Jin onu zorlamadı, bunun yerine sadece bir gerçeği söyledi, “Bisikletimin arka koltuğu yok, peki senin bisikletinin arka koltuğu var mı?”

Ye Zhou ne diyeceğini bilmiyordu. Ancak kampüse gitmek için elektrikli motorun üzerinde oturmak gerçekten çok fazla cesaret gerektiriyordu. “Neyse ne, oturmayacağım.”

Shang Jin saate bakıp “İki seçeneğin var. İlki ben bisikletle sınıfa gidiyorum ve sen oraya kadar sekerek geliyorsun. İkincisi, bu üç tekerlekli aracı seni götürmek için kullanıyorum.”

Saçakların altındaki insanlar başlarını eğmek zorunda kalırlardı.

Beş dakika sonra Ye Zhou ‘üstü açılır’ kasaya yerleşti. Kalçasının altındaki oturma yerinin dört bacağı da aynı yükseklikte değildi. Ye Zhou her iki taraftaki korkulukları dikkatle tuttu, bacakları bile düz uzanamamıştı.

Shang Jin öndeki birkaç ıvır zıvıra baktı ve “Hâlâ bir sorun var.” dedi.

Ye Zhou yukarı bakıp “Ne?” diye sordu.

“Bu araç nasıl sürülüyor?”

Ye Zhou konuştu, “…Kaçmak için çok mu geç?”