Everyone Thinks That I Like Him 16. Bölüm

Çeviren: Ari

“İnmek istiyorum!!” Ye Zhou ayak yaralanmasını görmezden geldi. Sol ayağı aracın zeminindeydi ve sağ ayağı yere doğru atlamak için korkuluğun yanındaydı.

“Sallanıp durma. Hem bu bir yaşlı aracıysa o zaman kullanımı da kolaydır.” Shang Jin direkt sağ bacağını araca yerleştirdi. Ye Zhou’nun hâlâ güvensiz olduğunu görünce devam etti, “İçin rahat olsun. Ehliyetim var.”

“Araba ehliyeti bir pedicab ile aynı mı?” Ye Zhou üst kısmı açtı, “Seninle birlikte parçalara ayrılmak istemiyorum.”

“Bu tür bir aracın ortalama hızı 30 yardadır ve ölmek bir yana, zarar alman bile zor olur.” Shang Jin arabanın önüne baktı, aracın altında bir pedal gördü ve merak etti, “Bu aracın sadece gaz pedalı var, freni yok mu?”

Ye Zhou, “Fren bu zaten!” diyip gösterdi.

Shang Jin çenesine dokundu ve “Peki ya gaz pedalı?” dedi.

Ye Zhou iç çekti, gidonu gösterip “Elinle gidonu çevirirsen araç hareket edecek.” dedi.

Shang Jin denedi. Gidon gerçekten dönebiliyordu. Ye Zhou’ya baktı, “Senden bir şeyler bilmeni gerçekten beklemiyordum.”

Shang Jin’in övgüsünü duyan Ye Zhou gururla çenesini kaldırdı ve mükemmelliğinin en üst seviyede olduğunu hissetti. Aslında bu araç elleri ve ayakları olduğu sürece herkes tarafından kullanılabilirdi, gurur duyulacak hiçbir şey yokmuş gibi görünüyordu.

Shang Jin araca iyice yerleştikten sonra, “Önce etrafta iki tur atacağım ve alıştıktan sonra seni sınıfa götüreceğim.” dedi.

“O zaman ben aşağı ineyimー” Kelimeler henüz bitmeden Ye Zhou’nun sırtı aniden arkaya doğru savruldu. “Başlamadan önce bana söyleyemez misin!!!”

“Afedersin.” Shang Jin üç tekerlekli aracın bu kadar hızlı olmasını beklemiyordu, gidonu hafifçe çevirdiğinde az kalsın ileri doğru savrulacaktı. Neyse ki frene basmak nispeten kolaydı ve Ye Zhou’nun çarpmasına izin vermemişti. “İyi tutundun mu?”

Ye Zhou iki eliyle her iki taraftaki korkulukları sıktı ve “Evet.” dedi. Shang Jin, küçük pedicab’ı yurt binasının önünde iki tur sürdü. Her şeyi öğrendikten sonra doğrudan kafeteryaya yöneldi.

Yolun yarısında Ye Zhou’nun gerginliği sonunda dindi.

Shang Jin, Shang Jin olmayı gerçekten hak ediyordu. İlk kez üç tekerlekli bir araç kullanmasına rağmen -yeni başladığı zaman dışında- hemen ustalaşmıştı. Hızı oldukça sabitti, frene basışı nazikti ve hiçbir rahatsız edici hareket yoktu.

Ye Zhou, çevresindeki okul arkadaşlarının şaşkın ifadelerine bakınca kapüşonlu giymediğine pişman oldu.

Pazartesi sabahı, idol kadar zarif bir adam, yarı mahvolmuş bir elektrikli motor kullanıyordu. Aracın arkasında yakışıklı bir çocuk oturuyordu ve ellerini her iki yanındaki kol dayama yerlerine rahatça koymuştu. İkili kampüste yavaşça dolaşarak A Üniversitesi’nin eşsiz manzarası hâline geldiler.

Yarım saat sonra pedicab okul binasının yanındaki otoparka park edildi. O sırada birçok öğrenci buradan geçiyordu ve hepsi bu ikiliye gözlerini dikerek baktılar.

“Ellerim uyuştu.” Uzun süredir aynı pozisyonda duran Ye Zhou kollarını salladı. Shang Jin sabit bir hızda ilerlese bile, arkadaki oturma yerinde eğri büğrü bacaklarla oturmasının etkisi hâlâ üstündeydi.

Shang Jin aracı kilitledi ve Ye Zhou’ya yardım etti.

Neyse ki bugünkü ders birinci kattaydı. Ye Zhou, Shang Jin’in onu sırtında taşımasına izin vermedi ve koluna tutunarak sınıfa doğru topalladı.

Kapı eşiğinde iki figür belirir belirmez tüm öğrencilerin dikkati onlara yöneldi.

Zhou Wendao kararsız bir şekilde yanına geldi. “Ye Zhou, sana yardım edeceğim.”

Ye Zhou elini Zhou Wendao’nun omzuna koymadan önce ona sinirle baktı. Sonra yanındaki Shang Jin’e döndü ve beceriksizce, “Teşekkür ederim.” dedi.

Shang Jin ona başını sallayıp her zamanki yerine geçti.

“Beni gerçekten böyle aşağı çekmeye devam mı edeceksin?” Yurttan güvenle gelen Ye Zhou hesapları kapatmaya başladı, “Sınıf arkadaşları arasındaki anlaşma sadece oda arkadaşlarıyla mı sınırlı?”

“Söylemen gereken bu mu? Orada olmadığımız süre boyunca Shang Jin seninle ilgilenecek.” İlk inkâr eden Zhou Wendao oldu, “Sence hain olmak istiyor muyuz? Yaptıklarımız sana fırsat yaratmak için değil mi?”

Ye Zhou dudaklarını kapattı. Bu insanların dünden beri neden balık tuttuğu konusunda şaşkına dönmüştü. Yurtları değiştirdiler, onu terk ettiler ve okula gitmek için önce ayrıldılar. Her şeyin o cumartesi sabahı yüzünden olduğunu anlaması yarım gün sürdü.

O gün Zhou Wendao, Ye Zhou ve Shang Jin’in arasındaki ilişkiye tanık olmuştu!! Bu bir yanlış anlaşılmaydı! Ye Zhou bunun sadece normal sınıf arkadaşları arasındaki şeyler olduğunu zaten açıklamıştı. Tüm oda arkadaşları dışarıda olduğu için Shang Jin’in içeri girip ona bakmaktan başka seçeneği yoktu. Sonra arkadaşları, eğer orada olmazlarsa Shang Jin’in ona kesinlikle bakacağına inanmaya başlamışlardı.

Demek durum bu ama Shang Jin’in duygularını hiç düşündünüz mü?

Ye Zhou, Shang Jin’in yönüne baktı ve elinde olmadan suçluluk duygusuna kapıldı.

Doğru, suçluluk.

Açıkçası bu dönemden önce ikisi de paralel çizgiler gibi birbiriyle kesişmiyorlardı. Ama şimdi kendi hatası yüzünden Shang Jin hayattaki tanrısal sunağından aşağı çekilmişti ve vücudunun yavaş yavaş dünyevi enerji ile enfekte olmasına neden olmuştu.

Hatta onu kampüse getirmek için perişan hâldeki bir pedicab üzerinde görülmek zorunda kalmıştı.

Ye Zhou’nun en çok pişman hissetti şey buydu. Bunu düşündüğünde eski oda arkadaşlarından birkaç dakikalığına nefret etti. Pek iyi olmayan bir ses tonuyla sordu: “Pedicab ödünç alabiliyorsunuz ama bir bisiklet ödünç alamıyor musunuz??”

Zhou Wendao derin bir iç çekti ve “İstemediğimizi mi düşünüyorsun? Bisiklet ödünç almak için etrafa çok bakındık ama beklenmedik bir şekilde hiçbirinin arka koltuğu yoktu.”

Ye Zhou, çelik olamadığı için demirden nefret ediyordu.* “Arka koltuksuz bisikletinle hâlâ bir kızla çıkmayı mı düşünüyorsun? Kız arkadaşını sınıfa kadar kucağında taşımak ne kadar da güzel bir kare olurdu! Arka koltuğu olmayan bir bisiklet alarak ileriye gitmeyi mi planlıyorsun? Kız arkadaşından seni yürüyerek takip etmesini mi isteyeceksin?”

Ç/N: Kişinin beklentilerini karşılayamadığı için insanlara kızması.

Bu sözler Zhou Wendao’nun kalbinde derin bir üzüntüye yol açtı. Göğsünü kapattı ve “Görünüşe göre sorun buydu. Önümüzdeki ay paramı aldığımda kendiminkini arka koltuklu bir bisikletle takas edeceğim!”

Ye Zhou ona bir göz attı ve şöyle düşündü: Problem bu değil, boyunun kısalığı. Boyunun Zhou Wendao’nun zayıf noktası olduğunu hatırlayan Ye Zhou anlayışlı bir şekilde devam etmedi.

Ancak vurgulanması gereken bir şey vardı. “Ders bitince bisikletini Shang Jin’e ver. Pedicab’a sen biniyorsun.”

Zhou Wendao aniden alarma geçti. “Nedenmiş?!!”

Ye Zhou burnuna dokunup huzursuzca fısıldadı, “Her halükarda Shang Jin’in okulda büyük bir itibarı var. İnsanlar onu bu tür bir üç tekerlekli araç kullanırken görürlerse yüzünü kaybeder. Ama sen aynı değilsin. Görüntün ve üç tekerlekli araç çok fazla çelişmiyor.”

“Üç tekerlekli bir araçla uyumlu değilim!!”

Onu ikna etmek için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan Zhou Wendao sonunda arabaları değiştirmeyi kabul etmek zorunda kaldı. Dersten sonra çoğu insanın gitmesini bekleyen Ye Zhou, Xu Yangjun’un yardımıyla okul binasından çıktı. Otoparktaki tanıdık sınıf arkadaşları birbiri ardına uzaklaştı.

Ve üç tekerlekli aracın yanına geldiğinde Shang Jin’in sürücü koltuğunda oturduğunu gördü. Ye Zhou’nun geldiğini görünce, “Çok yavaşsın.” dedi.

Zhou Wendao ve Xu Yangjun bakıştıktan sonra hemen Ye Zhou’ya ihanet ederek onu terk edip ışık hızıyla uzaklaştılar.

“Hey! Sizー” Gittikçe uzaklaşan eski oda arkadaşlarının sırtlarına bakınca Ye Zhou dudaklarını büzdü ve yumuşak bir sesle, “Shang Jin, seni bu kadar rahatsız ettiğim için üzgünüm…” dedi.

Ye Zhou ilk kez yumuşak ve zayıf bir ton kullanmıştı. Shang Jin kollarını ovuşturdu. “Benimle böyle konuşmasan olmaz mı? Tüylerim diken diken oldu.”

Ye Zhou aniden parladı ve “Hey, bunlar insanca sözler tamam mı!!” diye bağırdı.

“Böyle daha iyi.” Shang Jin, dudaklarının köşeleri hafifçe kıvrılmış olarak arkasını döndü.